Deel 1 (t/m 1874)

(Aangezien er van Rüdiger geen afbeelding bestaat, is er een algemene tekening van een bisschop gebruikt, gevonden in het Ständebuch van Jost Amman uit 1658)
“Ik, Rüdiger, met den bijnaam Huozmann, bisschop van Speyer, geloofde in mijn streven om van de kleine stad Speyer een wereldstad te maken, dat ik aldoende den eer onzes oords nog meer vergroten zoude door middel der vestiging van Joden aldaar. (...) Ik verleende hun in hun vestigingsgebied ende daarbuiten tot aan den scheepshaven, alsook binnen dezen scheepshaven, de vrijheid om goud ende geld te wisselen, om alles naar believen te kopen ende te verkopen. Deze toestemming verleende ik hun met betrekking tot de gehele stad. Tevens schonk ik hun, betaald uit het kerkgoed, enen begraafplaats naar erfrecht. Ook dit voegde ik eraan toe: wanneer een Jood van buitenaf bij hen als gast verblijve, zo en zal deze genen tol betalen. (...) Al met al verleende ik hun als hoogsten gunst een wet, vergeleken met welke het Jodenvolk in geen enkele stad des Duitse Rijks enen beteren bezitten zal.”

– Rüdiger Huzmann, Paltsische/Duitse bisschop van Speyer. ong. 1050 – 1090 n. Chr.

Museum-Digital-Rheinland-Pfalz: Bischof Rüdiger von Speyer gibt den Juden von Speyer im Jahr 1084 ein grundlegendes Privileg. [Vanuit het Duits vertaald door C. Nooij].

“Iedere Jood mag vrij ende veilig lopen ofte rijden in ons rijk, zonder belemmering ofte hindernis. Ze zullen de gebruikelijke tollen betalen, gelijk christenen, ende niets meer. (…) Indien iemand, man ofte vrouw, een Joods kind te ontvoeren poogt, dan zal hij ofte zij als een dief bestraft worden. (…) Wanneer een Jood in nood is ende ’s nachts om hulp roept ende zijne christelijke buren en zetten zich niet in om dezen te helpen, zal ieder dezer christenen met enen geldstraf van 30 schelling bestraft worden. (…) Joden mogen iederen voorwerp kopen en ook brood ende andere levensmiddelen aanraken.”

– Bolesław Pobożny, hertog van Groot-Polen. 1224 – 1279 n. Chr.

Boleslaw the Pious (1264): The Statute of Kalish of Bolesław the Pious for Jews. [Vanuit het Engels vertaald door C. Nooij]. 

"Zeker is het dat wij op vele plaatsen der wereld een bijzonder volk zien, afgezonderd van al de andere volkeren der wereld, dat den naam draagt van het Joodse volk. (...) Dit volk is niet alleen merkwaardig om zijn ouderdom, maar ook enig in den duur van zijn bestaan, die nooit heeft opgehouden van zijn oorsprong af tot nu toe. Want, terwijl de volkeren van Griekenland en Italië, van Lacedaemonië, van Athene, van Rome en de andere die zo langen tijd daarna ontstonden, reeds voor zo langen tijd zijn ondergegaan, bestaan zij nog altoos; en ondanks de ondernemingen van zo vele machtige koningen die honderdmaal beproefd hebben om hen te verderven, gelijk hunne geschiedverhalen getuigen, en ondanks ook hetgeen men gemakkelijk verwachten kon, dat in zulk een lange tijdsverloop naar den natuurlijken gang der dingen gebeuren moest, zijn zij echter altoos behouden gebleven. (...) Mijn aanraking met dit volk verbaast mij en verdient het onder aandacht gebracht te worden."
– Blaise Pascal, Franse filosoof. 1623 – 1662 n. Chr.
Pascal, B. (1669): Pensées. [Vanuit het Frans vertaald door Adriaan Loosjes in 1889].

"'t Schijnt mij toe, dat wij dusdanig een huisgezin voor zeer edel moeten achten, dat zijn geslachtrekening door een lang vervolg van voorvaderen, zonder mistrouwen, of verandering van woonplaats, kan vertonen. Ik mene, dat er weinig heren in Europa zijn, die dat zo zouden kunnen aanwijzen. (...) 't Geen ons bedriegt, is, dat wij bij de Israëlieten niet zien zodanige eretitelen, als wel bij onzen adeldom. Ieder wierd eenvoudig bij zijnen naam genoemd: maar hunne namen betekenden grote zaken, gelijk die der aartsvaderen. De naam van God had voor het merendeel plaats daarin; en was als een verkort gebed. Elias en Joël zijn van twee namen Gods bijeengevoegd, onderscheidenlijk tezamengesteld. Jozaphat of Sephatia, betekent het Oordeel Gods. Josedek of Zedekia Zijn Gerechtigheid: Johanan, of Jean en Hanania, Zijn Barmhartigheid. (…) Zijn [deze namen] niet beter dan die der kastelen en vlekken, daar onzen adel zich mede oppronkt?”
​– Claude Fleury, Franse historicus. 1640 – 1723 n. Chr.
Fleury, C. (1681): De zeeden der Israeliten. [Vanuit het Frans vertaald door Hendrik en Daniel van Damme 1733].

“Teneinde zijn volk voor een opgaan in de vreemde volkeren te behoeden, gaf [Mozes] denzelfden zeden en gebruiken die met die anderer volkeren onverenigbaar zijn; hij overbelaste het met kenmerkende ritussen, plechtigheden (…) ende alle banden van broederlijkheid die hij plaatste onder de leden zijner republiek vormden zo vele hindernissen, die het van de buurvolkeren gescheiden hielden. (…) Dat is hoe dit eigenaardige volk, zo dikmaals onderworpen, zo dikmaals verstrooid ende ogenschijnlijk verwoest (…) desondanks tot op den dag van vandaag stand te houden wist (…) ende hoe diens zeden, wetten ende ritussen voortbestaan blijven ende gelijk zo lang voortbestaan zullen als de wereld.”

– Jean-Jacques Rousseau, Franse filosoof en auteur. 1712 – 1778 n. Chr.

Rousseau J.-J. (1772): Considerations on the Government of Poland and on its Proposed Reformation.​ [Vanuit het Engels vertaald door C. Nooij].

“Ik geloof dat de Jood niet in staat is om zich aan te passen, en dat hij altijd een ‘natie binnen de natie’ vormen zal, waar hij ook zijn moge. Het eenvoudigste zou mijns inziens zijn, om hun het thuisland terug te geven, waaruit zij verdreven werden. (…) Jeruzalem, tegenwoordig een kleine ontstellende puinhoop, die de harten der arme pelgrims, die daarheen hun bedevaart doen, bedroeft, zal opnieuw een prachtige hoofdstad worden. Men zou de Salomonische Tempel uit zijne ruïnen doen herrijzen… Men zou de waterwegen van Kidron regelen en ze omvormen tot afvoerkanalen voor den uitvoerhandel… De woestenijen zouden nieuw leven ingeblazen en leefbaar gemaakt worden.”

– Prins Charles-Joseph de Ligne, Oostenrijks-Belgische veldmaarschalk. 1735 – 1814 n. Chr.

​Gawler, G. (1860) in: Sokolow, N. (1919): History of Zionism. 1600-1918. [Vanuit het Engels vertaald door C. Nooij].

“[Ik heb] het immer betreurd, om een sekte, den voorloper en den grondslag des gehele christendoms, door ieder afgezonderd te zien, voor een vervolging en onderdrukking, die bewijst dat er van de welwillende leerstellingen van hem, die zij beweren als model huns beginsels en hunner praktijk te nemen, niets geleerd is. Ik beschouw het als een gruwelijke toevoeging aan de ongerechtigheden waaronder deze verwonde sekte [der Joden] geleden heeft, dat hunne jeugd van de wetenschappelijke voorschriften, welke iedereen in onze publieke seminaries geniet, uitgesloten wordt, door hun een cursus van ‘theologisch lezen’ op te leggen, terwijl deze cursus hun door hun geweten verboden is.”

– Thomas Jefferson, president van de Verenigde Staten. 1743 – 1826 n. Chr.

The Jewish Veteran (1983). Volumes 7-9. Quotations from Thomas Jefferson. [Vanuit het Engels vertaald door C. Nooij].

"De verstrooiing der Joden, rondzwervend, ongelukkig, reeds achttien eeuwen in het ganze universum ongewenst, is een unieke gebeurtenis in de geschiedenis. Ik heb hen altijd als mensen beschouwd; een onbeduidende waarheid, die echter door diegenen die hen als lastdieren behandelen en uitsluitend in een toon van verachting of haat van hen spreken, nog niet bewezen is. Ik heb altijd geloofd dat we dit volk opnieuw kunnen scheppen, hun deugd en daarmede geluk kunnen brengen. (...) De Assyriërs, de Perzen, de Meden, de Grieken en de Romeinen zijn verdwenen, en de Joden, wier scepter zij gebroken hebben, overleven met hunne wetten op het puin huns koninkrijks en op de vernietiging hunner veroveraars."
– Abbé Henri Gregoire, Franse priester en revolutionair. 1750 – 1831 n. Chr.
Gregoire, H. (1789): La citoyenneté des Juifs. Assemblée constituante. Séance du 23 décembre 1789. [Vanuit het Frans vertaald door C. Nooij].

“Deze Joden, voorgesteld als zijnde een fel en onverdraagzaam volk, was desondanks in bepaalde opzichten het meest verdraagzame aller volkeren, zo zeer zelfs dat het somwijlen moeilijk te verstaan is, hoe de exclusieve betogers der waarheid voor vreemde religies zo dwingend lijken kunnen. De geheel vrijzinnige wijze, waarop Elisa de gewetenskwestie, die door een kapitein van de Syrische wacht voorgelegd werd, op te lossen wist, is zeer bekend. (…) Philo, als ik het juist heb, zei ooit dat de Hogepriester der Joden als enige ter wereld voor vreemde natiën en machten bad. Ik geloof daadwerkelijk dat er in de oudheid geen ander voorbeeld van is. De tempel Jeruzalems beschikte over een portiek, die voor vreemdelingen ontworpen was, die daar vrijelijk bidden kwamen. (…) Niemand onderbrak hen of ondervroeg hen omwille eens verslags hunner nationale overtuigingen.”

– Joseph de Maistre, Franse filosoof en auteur. 1753 – 1821 n. Chr.

Baron, J. L. (1943): Stars and Sand. Jewish Notes by Non-Jewish Notables.​ Page 55. [Vanuit het Engels vertaald door C. Nooij].

​"[De inwoners der Joodse Wijk in Jeruzalem] zijn allen in vodden gekleed, zittende in het stof Zions, zoekende naar het ongedierte dat hen opvrat, hun ogen gericht op den tempel. Betreed hunnen verblijfplaats en men zal hen in een beangstigende armoede aantreffen. Ze laten hunne kinderen een geheimzinnig boek lezen, dat deze kinderen, op hun beurt, door hunne kinderen zullen lezen laten. Wat het 5000 jaar geleden deed, doet het Joodse volk nog altijd. Tot wel 17 maal aan toe heeft het de vernietiging Jeruzalems meegemaakt, maar niets kan het beletten, zijnen blik op Zion te richten. (...) Deze legitieme meesters van Judea worden in hun eigen land als slaven en vreemdelingen beschouwd. (...) De Perzen, Grieken en Romeinen zijn van den aardbodem verdwenen en een klein volk dat deze grote beschavingen voorafging bestaat nog immer zonder enige vermenging in het puin huns vaderlands."
– François-René de Chateaubriand, Franse auteur en politicus. 1768 – 1848 n. Chr.
Chateaubriand, F.-R. (1809): Itinerary from Paris to Jerusalem and from Jerusalem to Paris. [Vanuit het Engels vertaald door C. Nooij].

“Daar in de landen der Middellandse Zee, vangen leven, vrijheid, moraliteit, wetenschap en kunst met hunne hogere ontwikkeling aan. Daar treffen we in de eerste plaats de kinderen van Israël aan, een volk, dat nog immer door de natiën bespot, en, in sommige landen, als buitenstaanders behandeld wordt. Doch zij waren voor ons allen de weldoeners… (...) Hier komen we aan bij het tafereel der oorspronkelijke schoonheid, waar de mens zich direct met God en Zijne engelen onderhield en waar diegenen met de hoogste gaven, een Abraham, een Mozes, een David, een Jesaja, nog stevig in den grond der werkelijkheid geworteld blijven. (...) Hier in het Oude Testament bloeide er een protestantisme, dat den protestanten voorafging, een lutheranisme, dat dr. Luther voorafging. En al vermeld ik wel dit onderwerp, gaarne voeg ik eraan toe dat deze gelijkenis zeker correct is in velerlei opzicht, dat het Jodendom het protestantisme der antieke wereld was, terwijl het hellenisme dier katholicisme was.

– Ernst Moritz Arndt, Pommerse/Duitse auteur en historicus. 1769 – 1860 n. Chr.

Baron, J. L. (1943): Stars and Sand. Jewish Notes by Non-Jewish Notables.​ Page 106. [Vanuit het Engels vertaald door C. Nooij].

“Het Hebreeuwse volk en zijn ganse bestaan en zijne geschiedenis of bestemming [valt] precies in slechts zulk een hoofdepoche der goddelijke verwachting en vult nu een etappe der mensheid in deze wonderbaarlijken opmars richting de hogere voorbereiding. Hun ganse bestaan draaide om den hoop, en het hoogste middelpunt huns innerlijke levens was weggelegd voor een verre toekomst. Daarop berust ook een groot hoofdverschil in de heilige overlevering der Hebreeën met de wijze waarop deze zich in andere Aziatische volkeren presenteert en gevormd heeft. (…) Het volk [der Hebreeën] zelf [kan] in hogere zin profetisch genoemd worden en is dat daadwerkelijk, zelfs historisch gezien, in zijnen gansen wereldgang en wonderbaarlijken lot geweest en geworden.”

– Friedrich von Schlegel, Hannoveraanse/Duitse filosoof en historicus. 1772 – 1829 n. Chr.

Schlegel, F. von (1829): Philosophie der Geschichte. [Vanuit het Duits vertaald door C. Nooij] 

​“Oh! Ween om hen die langs Babels stromen weenden, wier heiligdommen verwoest zijn; wier land een droom is; ween om den harp van Juda’s gebroken schelp. Rouw, waar hun God woonde, wonen thans de goddelozen. En wanneer zal Israël hare bloedende voeten wassen? En wanneer zal Zions lied weder zoet zijn? En zal Juda’s melodie weder de harten verblijden, die voor zijn hemelse stem sprongen? Stammen des zwervende voets en vermoeide borsts. Hoe zalt gij wegvluchten en tot rust komen! De bosduif heeft haar nest, de vos zijn hol, de mensheid haar land – Israël rest het graf!”

– George Gordon Byron, Engelse dichter. 1788 – 1824 n. Chr.

Byron, G.G.N. (1815): Hebrew Melodies. [Vanuit het Engels vertaald door C. Nooij].

“Deze lange passieve verdediging, temidden van zoveel calamiteiten, is wellicht hetgene wat ik in de geschiedenis der laatste dagen des Joodse nationale staats het meeste bewonder. Ik zie erin iets glorierijkers en ingewikkelders dan te sterven in de strijd… Bijna alle volkeren weten hoe je heldhaftig sterft tijdens een crisis. Maar stap voor stap over een periode tweeër eeuwen weerstand bieden, gelijk de Joden dat deden, zonder tot het uiterste eens opstands over te gaan, zich tegen dan wel geweld dan wel verleiding verzetten, zich noch door de dreigementen van Caligula laten neerslaan  noch door de pracht van Herodus– die probeerde de tempels, circussen en kunsten van Griekenland in Judea te introduceren – laten verleiden, het voorbeeld ener zwichtende wereld voor ogen hebben en zelf niet zwichten, dát is het hoogtepunt van nationaal heldendom!”

​– Ustazade Silvestre de Sacy, Franse journalist en politicus. 1801 – 1879 n. Chr.

Baron, J. L. (1943): Stars and Sand. Jewish Notes by Non-Jewish Notables.​ Page 81. [Vanuit het Engels vertaald door C. Nooij].  

““Hoe uitstekend het Hebreeuwse type behouden is! Vers van opgravingen in het vaderland Abrahams, voegen wij (…) een deel van een kolossaal hoofd uit Koejoendjik toe. (…) En immer nog, na 2500 jaar, is dit type zo onuitwisbaar dat elke inwoner van Movile in dit Chaldeeuwse beeltenis het facsimileportret eender der meest prominente inwoners hunner stad herkent. (…) Het aantal Joden dat nu op de wereld bestaat wordt geschat (…) op drie tot vijf miljoen. In alle klimaten en landen worden zij als een enkel ras erkend. (…) In gehoorzaamheid aan een organische wet van het dierenleven hebben zij onveranderd dezelfde kenmerken behouden waarmee de Almachtige de eerste Hebreeuwse stelletjes had bestempeld.”

– Josiah Clark Nott, Amerikaanse geneeskundige. 1804 – 1873 n. Chr.

Nott, J.C. (1860): Types of Mankind. Chapter IV. Page 116. [Vanuit het Engels vertaald door C. Nooij].  

“Er is geen volk in de wereld dat een zo zeer in het oog springend voorbeeld van hardnekkige vastberadenheid en onverwoestbare trouw aan het geloof afgegeven heeft als het Joodse volk; er is geen natie die een zo machtige religieuze invloed op de mensheid heeft uitgeoefend als Israël. Hun Bijbel met Genesis en de Psalmen is verreweg het meest grootse boek onder de heilige boeken der naties en zij is het, wat het Joodse volk tot ‘volk Gods’ maakt. (…) De Joden moeten simpelweg met behoud van hun geloof, dat meer dan drie millennia oud is en waarbinnen zelfs deze lange tijdsperiode geen aanzienlijke verandering heeft kunnen teweegbrengen, voor altijd datgene blijven wat zij thans zijn. Ze zijn een onvergelijkbaar model dat door de menselijke geest gemist zou worden; en deze verdwijning van het Joodse geloof zou thans des te treuriger zijn, nu het Godsidee, op zijn minst tijdelijk, in vele geesten die zich verlicht en geleerd dunken, tot de verdwijning afgezwakt is.” 

– Jules Barthélemy-Saint-Hilaire, Franse filosoof en politicus. 1805 – 1895 n. Chr.

​Rothschild, M. v. (1901): Briefe berühmter christlicher Zeitgenossen über die Judenfrage​. [Vanuit het Duits vertaald door C. Nooij].

“De Joden waren gelijk de Grieken, in plaats van gelijk andere Aziaten stil te staan, het vooruitstrevendste volk der oudheid en vormden, tezamen met hen, het startpunt en de voornaamste voortstuwer der moderne beschaving.”

​– John Stuart Mill, Engelse filosoof en econoom. 1806 – 1873 n. Chr.

Mill, J.S. (1861): Representative Government. [Vanuit het Engels vertaald door C. Nooij]. 

“De stonde der bevrijding Israëls nadert spoedig, wanneer de Joodse natie weer haar plaats zal innemen onder de wereldmachten. (…) Ja, vrienden, er heeft een Joods volk bestaan, bekend om zijn onderwijs en oorlogsroem. Moge de stonde der bevrijding Israëls nabij zijn! Moge de nadering der westerse beschaving dit heerlijke land de aanvang zijner wederopbouw en politieke heropleving brengen. Moge de Joodse natie haar plaats en positie onder de volkeren der wereld wederbekomen. De afstammelingen der Makkabeeërs zullen bewijzen, zich hun befaamde voorouders waardig te zijn.”

– Charles Henry Churchill, Engelse officier en diplomaat. 1807 – 1869 n. Chr.

Kobler, F. (1856): The Vision Was There. [Vanuit het Engels vertaald door C. Nooij]. 

“Als in de natuur het principe heilig is, dat elk volk, elk levend wezen recht heeft op zijn aandeel des lands, op slechts één kamer te dezer aarde; zullen er zeker geen mensen zijn, zal er geen regering zijn, zal er geen enkel individu zijn, dat de Joden het recht op eigendommen of voorrecht in Palestina kan ontzeggen, het land dat zij nooit moreel of politiek verloochend; zelfs nog nooit persoonlijk en materieel verlaten hebben. Dus elke machtige, gulle, filantropische regering moet de mensheid helpen, deze oude vlek weg te wassen en een volk, dat vele titels van rechtvaardigheid en verdienste verzameld heeft, terugbrengen naar de kamer zijner vaderen. (...) Komt samen vanuit alle hoeken der aarde, want het is tijd om de kamer uwer vaderen te rehabiliteren.”

​– Benedetto Musolino, Napolitaans/Italiaans senaatslid. 1809 – 1885 n. Chr.

Musolino, B. (1851): Gerusalemme ed il popolo ebreo. Page 9-11. [Vanuit het Italiaans vertaald door C. Nooij.]. 

“De afname van het supranaturalisme in het Avondland werd in hoge mate versneld door Joodse artsen… (…) In de elfde eeuw waren bijna alle artsen in Europa Joden. (…) Ofschoon (…) zij in ballingschap gedreven waren, hadden deze vreemdelingen hun lot volbracht. Ze hadden stiekem hunne ideeën in Frankrijk achtergelaten. Ze hadden de lichtgelovigheid der hogere klassen in Europa ondermijnd en hen geleerd om van het bovennatuurlijke af te keren.”

– John William Draper, Amerikaanse historicus, arts en filosoof. 1811 – 1882 n. Chr.

Draper, J.W. (1864): History of the Intellectual Development of Europe. [Vanuit het Engels vertaald door C. Nooij].

(OPGELET: Wilhelm Marr was een beruchte antisemiet, sterker noch: hij bedacht de term)

"Een ganse Semitische volksstam wordt uit zijn thuisland Palestina herhaalde malen gewelddadig losgereten, in de gevangenschap gevoerd en ten slotte ‘verstrooid’. (…) De Joden zijn zodoende niet als veroveraars met het zwaard tot ons gekomen. Ze werden door de Romeinen als politieke gevangenen in de avondlandse wereld ‘geïnterneerd’. (…) Niets natuurlijker dan dat zij met hun aangeboren talent der sluwheid en geslepenheid, als ‘gevangen’ een staat binnen den staat, een maatschappij binnen de maatschappij vormden. (…) Het laat zich zeker niet loochenen, dat de abstracte, op geld gerichte en steggelende geest der Joden aan het opbloeien des handels en der industrie in Duitsland veel bijgedragen heeft. (…) In dit verwarde, lompe Germaanse element drong het gladde, listige, elastische Jodendom binnen; met zijne ganse realistische begaafdheid intellectueel, d.w.z. wat de intelligentie der scherpzinnigheid betreft, uitermate geschikt.”

– Wilhelm Marr, Saksische/Duitse opruier en uitgever. 1819 – 1904 n. Chr.

Marr, W. (1879): Der Sieg Des Judenthums Ueber Das Germanenthum. [Vanuit het Duits vertaald door C. Nooij].

"Geen natie heeft zich tot op dezen dag als natie in Palestina vestigen kunnen, geen nationale bond en geen nationale geest heeft daar gezegevierd. De losbandige, verarmde stammen, die het bezet houden, hebben het slechts als kortetermijnpachters, tijdelijke landheren, bewoond, klaarblijkelijk in afwachting van diegenen, die op de permanente bezitting des bodems recht hebben."

– John William Dawson, Canadese aardrijkskundige. 1820 – 1899 n. Chr.

Dawson, J.W. (1888): Modern science in Bible lands. [Vanuit het Engels vertaald door C. Nooij]. 

"De geschiedenis der Joden bevat, gelijk de geschiedenis van ieder volk, donkere en heldere bladzijden, maar de standvastigheid des Joodse karakters, hun onvermoeibare vlijt, hunne intelligentie en hun uithoudingsvermogen hebben den Joden voor een lot, waaronder honderd andere stammen of volkeren gedurende zulke ongehoorde vervolgingen zouden zwichten, beschermd. (…) Daarentegen werden zij, toen zij na de verwoesting Jeruzalems over de ganse wereld verstrooid raakten, dankzij hunnen beweeglijken handelsgeest en hunne economische genialiteit, tot een der vruchtbaarste cultuurelementen in de ontwikkeling der volkeren.”

– Ludwig Büchner, Hessische/Duitse natuurkundige en filosoof. 1824 – 1899 n. Chr.

Rothschild, M. v. (1901): Briefe berühmter christlicher Zeitgenossen über die Judenfrage​. [Vanuit het Duits vertaald door C. Nooij].

“De hervestiging der Joden in Palestina zou met de beloften, die door de oude profeten gedaan zijn, in overeenstemming zijn. (…) Ik ben van den ernst des verlangens, dat de arme onderdrukte Israëliet jegens de heroprichting zijner natie in het land zijner vaderen, voelt, overtuigd.”

– William Holman Hunt, Engelse schilder. 1827 – 1910 n. Chr.

The Jewish Chronicle (1896): Mr. Holman Hunt on the Resettlement of Jews in Palestine.​ [Vanuit het Engels vertaald door C. Nooij].

​“In het hedendaagse Jodendom steekt gelijktijdig: een buitengewone hardnekkigheid der sterkst denkbare overlevering, de trouwste toewijding aan het geloof der vaderen naast de koenste kritische onvoorwaardelijkheid bij de ontleding aller moderne dingen; gelijktijdig bovendien een kosmopolitischen geest, die een verbroedering tussen de Joden in Roemenië en de geloofsgenoten in New-York mogelijk maakt, naast een nationale verkleuring, middels welke de Jood in Galicië, Polen of Marokko zich onderscheidt van den Jood te Amsterdam, Brussel en Keulen, dus een kosmopolitisch rassenmoment op Israëlitischen historischen grondslag en een moderne vermenging met nationaalstatelijke factoren der huidigen tijd; gelijktijdig verder een economische grootmacht in de industriële berekening der productie en consumptie [en] in de beheersing der internationale geldmarkt op de aandelenbeurs.”

– Franz von Holtzendorff, Brandenburgse/Duitse rechtsgeleerde. 1829 – 1889 n. Chr.

Rothschild, M. v. (1901): Briefe berühmter christlicher Zeitgenossen über die Judenfrage​. [Vanuit het Duits vertaald door C. Nooij].

“De schoonste vrucht des Jodendoms is hunne voortdurende overgave aan liefdadigheid. Nooit ofte nimmer hebben mijne Joodse vrienden hunne handen dichtgedaan of hunne bijdrage beperkt wanneer ik mij voor humane doelen inzette; nooit hebben zij ons betalen laten voor wat wij hen aangedaan hebben. En ik ben ervan overtuigd geworden dat het bevel des goddelijke Meesters door hen in den fijnsten en zuiversten zin gevolgd is, het bevel dat bepaalt: ‘Hebt uw vijanden lief; zegent ze, die u vervloeken; doet wel dengenen, die u haten; en bidt voor degenen, die u geweld doen, en die u vervolgen.’ (Mattheüs 5:44)"

​– Ludwig Noiré, Paltsische/Duitse filosoof, leraar en geleerde. 1829 – 1889 n. Chr.

Baron, J. L. (1943): Stars and Sand. Jewish Notes by Non-Jewish Notables.​ Page 61. [Vanuit het Engels vertaald door C. Nooij].

“Ik ben er steevast van overtuigd dat het Joodse volk, indien in het bezit van Palestina, gezien zijn ongewoonlijke talent en zijne verbluffende geestesenergie aldaar, waar ooit het bedrijvige leven der Feniciërs bruiste, een machtige en rijke staat stichten zal. En dat zal geschieden, daar geloof ik sterk in: het volk zal niet verloren gaan, dat onder de verschrikkelijke onderdrukking duizenden jaren lang zijn idealen te behouden wist.”

– Daniil Mordovtsev, Oekraïense historicus. 1830 – 1905 n. Chr.

Russische Schriftsteller über den Zionismus. In: Die Welt. Nummer 35. Jahrgang 6. 29. August 1902. [Vanuit het Duits vertaald door C. Nooij].

(OPGELET: Charles Eliot was tevens een beruchte Jodenhater)

“Het Joodse ras heeft, ondanks het leven in ballingschap en de overal geleden vervolgingen, voortdurend een hoog niveau der geestelijke en wereldse cultuur bereikt. In vele generaties bevond de opvoeding onder de Joden zich op een veel hoger niveau dan onder de christenen. De tijd zal komen, waarin de universiteit (te Jeruzalem) in alle wetenschappen en kunsten grootse dingen bereiken zal.”

– Charles W. Eliot, Amerikaanse voorzitter van Harvard University. 1834 – 1926 n. Chr.

New York Times (1924): Dr. Eliot urges Jews to uphold Traditions. [Vanuit het Engels vertaald door C. Nooij].

"Als de statistieken juist zijn, vertegenwoordigen de Joden slechts een procent des menselijke rassen. Ofwel, een schemerige rookwolk van sterrenstof, verloren in den vuurgloed des Melkwegs. Normaal gesproken zou van den Jood nauwelijks gehoord moeten worden; maar er wordt wel degelijk van hem gehoord, en er werd reeds immer van hem gehoord. Hij is vooraanstaand gelijk elk ander volk, en zijn commerciële gewicht staat geenszins in verhouding tot de kleinte zijns omvangs. Zijne bijdragen aan de werelds lijst van grote namen in de literatuur, wetenschap, kunst, muziek, financiën, geneeskunde en het diepzinnig leren staan evenmin  in verhouding tot de zwakte van zijn aantal. (...) De Egyptenaren, de Babyloniërs, de Perzen stonden op, vulden de planeet met lawaai en glans, daarna werden ze tot droombeelden en verdwenen. De Grieken en Romeinen volgden, maakten veel lawaai en verdwenen dan weer. Andere volkeren stonden op, hielden een tijdlang hunne fakkels hoog, totdat deze opgebrand waren, en nu zitten ze ofwel in de schemering ofwel zijn ze helemaal verdwenen. De Jood zag hen allen, versloeg hen allen en is nu wat hij immer was: toont geen decadentie, geen ouderdomszwakte, geen zwakte aan zijne zijde, geen tekort aan energie, geen beneveling zijns wakkere en agressieve geests."

– Samuel Clemens (Mark Twain), Amerikaanse auteur uit Florida. 1835 – 1910 n. Chr.

Twain, M. (1899): Concerning the Jews. In: Harper's. [Vanuit het Engels vertaald door C. Nooij].

"Wij niet-Joden hebben ons leven aan Israël te danken. Het is Israël, dat ons de boodschap heeft gebracht dat God één is, en dat God een rechtvaardige en rechtschapen God is, en gerechtigheid eist van zijn kinderen. Het is Israël, dat ons de boodschap gebracht heeft, dat God onze Vader is. Het is Israel, dat, ons de goddelijke wet brengende, de kiem heeft gelegd voor de vrijheid. Het is Israël, dat de eerste vrije instellingen had, die de wereld ooit gezien heeft. Als onze eigen onchristelijke vooroordelen jegens het Joodse volk opvlammen, zo laat ons dan onthouden dat al wat wij hebben en al wat wij zijn te danken hebben, onder God, aan wat het Judaïsme ons gegeven heeft."

– Lyman Abbott, Amerikaanse theoloog. 1835 – 1922 n. Chr.

Rhinehart, W.R. (1906): Religious Telescope. Volume 72. [Vanuit het Engels vertaald door C. Nooij].

“De Joden waren het allerbeste volk ter wereld toen onze Heer op aarde kwam, want ze bezaten de puurste moraliteit en eerden de familie gelijk geen natie dat deed. We moeten onzen kinderen voorhouden blijven, dat Jezus zelf Jood was; dat alle apostelen Joden waren; dat het christendom door Joden in Azië en Europa geplant werd.”

– Washington Gladden, Amerikaanse predikant. 1836 – 1918 n. Chr.

Cowen, P. (1928): Prejudice Against the Jew. [Vanuit het Engels vertaald door C. Nooij].

"Geen enkele vreemde natie kan Palestina werkelijk bezitten en daarom zijn de Kruistochten mislukt. Het land blijft een treurige ruïne en puinhoop. Eeuw in, eeuw uit. De Joden, de Israëlieten alleen, kunnen Palestina bezitten, God heeft het zo uitgesproken. (…) Maar eerst moet het verbannen Israël naar het Land terugkeren. (…) Het Joodse volk is het wonder onder de natiën, in welke het ondanks een tweeduizendjarige martelaarschap niet is opgegaan. (…) Palestina wacht op de Joden. De Joodse koloniën onderscheiden zich van den rest des lands, gelijk oasen van de woestijn.”

– Father Ignatius, Engelse monnik. 1837 – 1908 n. Chr.

Hoppe, H. (1904): Hervorragende Nichtjuden über den Zionismus. Eine Sammlung von Urteilen hervorragender Persönlichkeiten aller Länder. [Vanuit het Duits vertaald door C. Nooij].

“Mijne persoonlijke sympathieën trokken en trekken mij aan tot het Jodenschap, en niet alleen omdat het een lijdende sociale klasse vertegenwoordigt, maar ook krachtens de morele waarde die eraan inherent is. (…) Ik kan echter ook niet zonder de uitdrukking mijner sympathie van het Zionisme spreken. Een socialen kring te stichten, in welken gewetensvrijheid heersen zal, en gevolglijk ook uitdrukkingsvrijheid, arbeidsvrijheid en vrijheid der levenswijze, zo een algemeen menselijken socialen kring te stichten, die door het idee der gerechtigheid en tolerantie vervuld zijn zoude, dat is een zo mooi doel, dat men erdoor gevangen genomen worden moet, hoe moeilijk en ver weg zijn verwezenlijking ook zijn mag. (…) Ik geloof dat het Zionisme een toekomst, een goede en veilige toekomst heeft…” 

– Nikolai Bunakov, Russische pedagoog. 1837 – 1904 n. Chr.

Hoppe, H. (1904): Hervorragende Nichtjuden über den Zionismus. [Vanuit het Duits vertaald door C. Nooij].

“Sinds vele jaren, en met name sinds mijn bezoek aan Palestina in 1914, koester ik hartelijke sympathie voor de beweging die de hervestiging der Joodse bevolking in haar aloude thuisland nastreeft (...), waarvan ik dan ook hoop dat dit een praktische vorm zal aannemen aan de hand van maatregelen die zullen worden genomen zodra de oorlog voorbij is. Het zal voor het Joodse ras waar dan ook ter wereld een groot voordeel zijn om dit aloude thuisland te hebben om als centrum des nationale levens te beschouwen. (...) Wij volkeren des Westens zijn louter paddenstoelenschepsels van gisteren in vergelijking met jullie [Joden]. (...) [Zij] zijn de natuurlijke inwoners ervan, die in hun loyale toewijding aan de oude herinneringen nimmer wankelden."

– James Bryce, Schotse/Britse ambassadeur in de VS (Liberal). 1838 – 1922 n. Chr.

Sokolow, N. (1919): History of Zionism. 1600-1918. [Vanuit het Engels vertaald door C. Nooij].

Emden, P.H. (1944): Jews of Britain. A Series of Biographies. Page 277. [Vanuit het Engels vertaald door C. Nooij].

“Wie kan diegenen onder hun geloofsgenoten wier hart door het oeroude thuisland en de oude woonplaats hunner vaderen aangetrokken wordt, het recht op dit natuurlijke gevoel ontnemen. Net zo prijzenswaardig lijkt mij de praktische gedachte. (…) Ik geloof dat zowel de Joden van het Oosten als ook die van het Westen er moreel en religieus gezien baat bij zouden hebben. Het aldaar gevestigde, in zekere zin statelijke leven, zou echter ook een voorbeeldige invloed uitoefenen op het in hun huidige woonplaatsen achtergeblevene hoofddeel hunner volksgenoten en in elk geval dus ook een zedelijk verdiepende werking op hen hebben.“

– Martin Greif, Paltsische/Duitse dichter. 1839 – 1911 n. Chr.

Hoppe, H. (1904): Hervorragende Nichtjuden über den Zionismus. [Vanuit het Duits vertaald door C. Nooij].

"Laat dit worden gedaan met het uitgesproken voornemen om de Jood, puur en eenvoudig, geleidelijk te introduceren, daar deze uiteindelijk dit land zal bezitten en erover zal heersen. Laat de Jood zijn weg vinden naar zijn leger, zijn wet, zijn diplomatieke dienst. Laat hem toezien op de landbouw en werk verrichten op de boerderijen. Ik zeg niet dat hij zijn weg moet vinden in de handelsgemeenschap, in de handel, want daarin is hij zich reeds aanwezig. Laat zich dit voortzetten voor twintig jaar, en het Joodse vorstendom kan op zichzelf staan onder de heerschappij van Stamboel, indien Turkije nog altijd als geheel bestaat, of anders als een apart koninkrijk, gegarandeerd door grootmachten."

– Sir Charles Warren, Britse generaal. 1840 – 1927 n. Chr.

Holt, Rinehart & Winston (1983): The High Walls of Jerusalem. [Vanuit het Engels vertaald door C. Nooij]. 

“Wij vergeten maar al te graag dat we dezen verachten ras onzen enigen onbetaalbaren schat te danken hebben, het boek der boeken, de Bijbel, die we sinds onze kindsheid geleerd hebben te lezen en die in den loop onzes levens onzen enigen troost is. In haar wordt de hoogste wijsheid in een zo nobele vorm onthuld, worden waarheid en poëzie tot zulk een volmaakte harmonie samengesmolten, met als resultaat een meesterwerk, de gelijkenis waarvan geen andere literatuur ter wereld evenaren kan. (…) Wat de historische boeken des Oude Testaments betreft, hun eenvoud en directheid zijn een sterke getuigenis ten gunste der juistheid der schrijvers; en ik was ooit zwaar getroffen door de aanduiding van een Jood der hoogcultuur. ” 

​– Elisabeth zu Wied, koningin van Roemenië. 1843 – 1916 n. Chr.

Sylva, C. (1911): From Memory's Shrine. [Vanuit het Engels vertaald door C. Nooij]. 

“[Palestina] zal dag voor dag ontwikkeld worden, op het gebied des handels, landbouws, onder een verlichte overheid. Tot op heden was het volk dezes lands gelijk verloren schapen. Nu hebben ze hunnen herder gevonden. (…) Voorlopig geloof ik dat een neutrale regering zoals de Britse administratie het beste is. Een Joodse regering kan later ontstaan. (…) De Zionisten moeten duidelijk maken dat het hun principe is, om alle mensen hier te verheffen en het land voor al zijne bewoners te ontwikkelen. Dit land moet ontwikkeld worden, volgens de beloften der profeten Jesaja, Jeremia en Zacharias. Als zij in zulk een geest komen, zullen zij niet falen.”

– `Abdu'l-Bahá, Bahá’í leider uit Perzië. 1844 – 1921 n. Chr.

Bahai News Service (1911): Star of the West. Volume 10. Issue 10. [Vanuit het Engels vertaald door C. Nooij]. 

“Of de zijne heroprichting tegemoetziende Jodenstaat in geestelijk-cultureel opzicht voor de andere volkeren wenselijk is of niet, is voor het wereldhistorische proces onbelangrijk, want het voltrekt zich in heilige noodzakelijkheid des Joodse eigenlevens. Gelijk elk volk moet ook het Joodse zijnen plaats onder de zon, zijnen nationalen middelpunt hebben. (...) Het Zionisme is een machtige liefdeslente na een honderdjarige winter. Deze overwintering der Joodse volks- en staatsidee en dier bloei in het Zionisme is zuiver biologisch een der verbazingwekkende verschijnselen der menselijke geschiedenis. Moreel en cultureel bevestigt het Zionisme schitterend, welke eeuwigheidswaarden in het geheim des bloeds en in het trouwe geloof in zijne zuiverheid als rassenverschijningen liggen."
– Michael Georg Conrad, Frankische/Duitse filosoof. 1846 – 1927 n. Chr.
Conrad, M. G. (1919): Judentum und Judenstaat. In: Wiener Morgenzeitung. 1. Jahrgang. Nr. 255. 5. Oktober 1919. [Vanuit het Duits vertaald door C. Nooij].
Hoppe, H. (1904): Hervorragende Nichtjuden über den Zionismus. Page 18. [Vanuit het Duits vertaald door C. Nooij]. 

“Ik ben uit Rusland als overtuigde aanhanger der zionistische beweging, de repatriëring gener Joden in Rusland en andere landen, welke naar het thuisland huns rassen wederkeren willen, gekomen. Er bestaat geen hoop, dat het Russische volk of de regering den Joden ooit politieke rechten verlenen zal. (…) Van de andere landen in Europa of van Amerika kan redelijkerwijs niet verwacht worden, dat ze hunne deuren voor de immigratie van 1 – 2 miljoen arme Joodse arbeiders wijd openzetten. Het thuisland Palestina biedt hun onderdak en wellicht een begrensde autonomie onder Turkse suzereiniteit.”

– Mícheál Mac Dáibhéid (Michael Davitt), Ierse nationalistische leider. 1846 – 1906 n. Chr.

Hoppe, H. (1904): Hervorragende Nichtjuden über den Zionismus. Page 63. [Vanuit het Duits vertaald door C. Nooij]. 

(BEWARE: Von Hindenburg appointed Adolph Hitler as his Chancellor)

"Het Joodse volk gaf der mensheid enkelen harer grootste mensen. Duitsland is er trots op om onder zijn burgers een geleerde van het kaliber van Prof. Einstein rekenen te mogen. Ik hoef u niet te vertellen dat uw ras in Duitsland een hoog aandeel heeft in de ontwikkeling der Duitse cultuur. Aangezien ik op de hoogte ben van de vele activiteiten des Joodse rassen, bekend ben met diens geschiedenis en met de voortreffelijke vertegenwoordigers uws rassen in aanraking gekomen ben, waardeer ik volkomen de rol die Joden in Duitsland en over de hele wereld spelen bij de verdere ontwikkeling der mensheid in de richting ener betere wereld."

​– Paul von Hindenburg, Pruisische rijkspresident van de Duitse Republiek. 1847 – 1934 n. Chr.

Gould, A. (1997): What did they think of the Jews?. Page 210. [Vanuit het Engels vertaald door C. Nooij]. 

""Het is voor mij erg begrijpelijk dat in de betere Joden het duistere verlangen leeft, om op de grote herinneringen van het verleden voort te bouwen en een rijk op te bouwen op de plaats hunner grote geschiedenis in Palestina. (…) Het zou in de geschiedenis geheel zonder voorgaande zijn, dat een volk, dat ganselijk verstrooid werd, door een zedelijke verheffing een nationalen staat terugkrijgt.”

– Otto von Leixner, Moravische/Oostenrijkse historicus. 1847 – 1907 n. Chr.

Hoppe, H. (1904): Hervorragende Nichtjuden über den Zionismus. Page 26. [Vanuit het Duits vertaald door C. Nooij]. 

“Zionisten zijn gene Joodse patriotten, die in hun volk een natie zien en die de Joodse nationale gevoelens wellicht hoger stellen dan de religieuze. De zionisten willen hunne natie materieel en moreel verheffen. (…) Het doel der zionisten, om hun volk te verheffen, is edel; de op geldinzameling gerichte middelen zijn erg slim, en de vestiging van de Joodse massa’s uit de met Joden oververzadigde landen is lovenswaardig. (…) Over het algemeen vind ik de voorstellen der Zionisten zó verstandig en eerlijk, ofschoon uiteenlopend en moeilijk haalbaar, dat ik voor hunne grondleggers de oprechtste sympathie koester. Ja, arbeidt toch aan de terugvordering uws oeroude vaderlands, aan de gelukzaligheid en veredeling uws volks, aan zijne verlossing van den haat der andere volkeren!”

– Bolesław Prus, Poolse schrijver en journalist. 1847 – 1912 n. Chr.

Kaufmann, M.W. (1900): Zionisten und Christen. Page 87. [Vanuit het Duits vertaald door C. Nooij]. 

"Sinds langen tijd ben ik een overtuigde zionist en in deze mijner eigenschap verschijn ik hier bij u. Maar zelfs in de meest sanguinische ogenblikken mijns zionistische denkens heb ik nooit voorzien kunnen, of aan de mogelijkheid gedacht, dat het grote werk des opbouws van Palestina zo gauw werkelijkheid worden of dat ik het in het geheel nog meemaken zou. (...) De Arabieren (...) kunnen onmogelijk ernstiglijk ontdaan zijn erover, dat den Joodse volk een nest in Palestina gegeven wordt, waarvan het eeuwenlang afgezonderd was, daar het Joodse volk zekerlijk aanspraak erop heeft, om zich op den bodem zijner voorvaderen vrij te ontwikkelen.(...) Als het Zionisme tot een werkend ontwerp ontwikkeld worden kan, zou het voordeel dat het den Joodse volk – wellicht vooral den deel, dat onze medelijden het meeste verdient – opleveren zou, uitmuntend en duurzaam zijn. Het is niet alleen zo dat grote aantallen van hen hierdoor een toevlucht voor religieuze en sociale vervolging vinden zouden; maar ook dat ze ondernemingsverantwoordelijkheden dragen en een soort ondernemingskansen genieten zouden, over welke ze als burgers van een niet-Joodse staat nooit beschikken zullen."

– Arthur James Balfour, Schotse premier van het Verenigd Koninkrijk. 1848 – 1930 n. Chr.

Sokolow, N. (1919): History of Zionism. 1600-1918. [Vanuit het Engels vertaald door C. Nooij]. 

"Ook al zijn de Joden geen natie in de gewoonlijke betekenis des woords, waarom zouden ze geen natie worden moeten? (…) Wat het Zionisme aangaat, zie ik het als een toekomstkans des Joodse volks en zoiets mag niet opgegeven worden. In elk geval is mij het Zionisme als karaktervolle zaak sympathiek. Het draagt in zich een potentie van wilskracht en geeft den Joodse leven een bepaald karakter. (…) Het Zionisme heeft mijne volledige sympathie gewonnen en ik waardeer het veel hoger dan datgene, wat in het moderne Frankrijk nationalisme genoemd wordt. Het is een vooruitstrevende beweging, een herontwaken, waarvan ik voor de ganse beschaving erg veel verwacht."

– Tomáš Garrigue Masaryk, Moravische president van Tsjechoslowakije. 1850 – 1937 n. Chr.

Masaryk über Bolschewismus, Sozialismus und Zionismus. In: Wiener Morgenzeitung, Nr. 2005, 6. Jahrgang. 14. September 1924. [Vanuit het Duits vertaald door C. Nooij]. 

​Christliche Staatsmänner und Gelehrte über den Zionismus. In: Die Welt. Nummer 43. Jahrgang 6. 24. Oktober 1902. [Vanuit het Duits vertaald door C. Nooij]. 

“De verdrijving van Joden uit een land heeft soms tot ongunstige gevolgen geleid, doordat dit den land een energetisch, ondernemend en avontuurlijk element ontnam. Frederik de Grote merkte op, dat de onderdrukking der Joden geen enkelen overheid welvaart gebracht heeft. Inderdaad, het ‘debâcle’ van des ooit machtige Spaanse Rijks is terug te leiden naar de gedwongen exodus in 1492… Het wordt beweerd dat de toetrede der Joden in Holland deze voorheen slaperige en tevreden natie tot wereldwijde activiteit aanstookte; en Cromwell ertoe bracht om hun wederkeer naar Engeland aan te moedigen, na een uitsluiting van meer dan 300 jaar… (…) De succesvolle oprijzing der Joden uit de veelvuldige beproevingen is klaarblijkelijk het gevolg des ernsts hunner religieuze praktijken, hunne strenge naleving der hygiënische wetten, hunne buitengewone energie, hun onverschrokken uithoudingsvermogen, hunnen ontembaren wil en hunne uithoudingskwaliteiten, die goed dienen kunnen als aanschouwelijk onderwijs ter imitatie door de ganse wereld.”

​– John Cockburn, Schotse/Britse premier van Zuid-Australië. 1850 – 1929 n. Chr.

​Baron, J. L. (1943): Stars and Sand. Jewish Notes by Non-Jewish Notables. Page 86. [Vanuit het Engels vertaald door C. Nooij]. 

“Onder de relikwieën der oudheid die vandaag de dag overblijven, is geen ander voorwerp van zo groot belang als het Joodse volk. (...) In hen vinden we een monument uit de oudheid, dat van onschatbare waarde is, waarop de oorsprong, de vooruitgang en het uiteindelijke lot des gehele mensenrassen in duidelijk leesbare karakters geschreven staan - een levende en intelligente getuige der stapsgewijze uitwerking ener prachtige bestemming der menselijke aangelegenheden, in precieze overeenstemming met de voorspellingen hunner goddelijk geïnspireerde profeten en zieners. De nationale kenmerken van eeuwen geleden zijn nog immer toonaangevend, zelfs tot aan hunne voorliefde voor de preien en uien en knofloken van Egypte, en hun stijfnekkige koppigheid. Als volk hadden ze waarlijk in elk opzicht vele pluspunten, daar zij zich voor de orakelen Gods inzetten, onder zich dichters, advocaten, staatsmannen en filosofen ontwikkelden, en zich stapsgewijs van een slavenvolk opwerkend om uiteindelijk - gelijk in den tijd Salomons, het hoogtepunt huns roems - een onder de natiën onderscheiden en geëerd volk, dat de verwondering en bewondering der ganse wereld aantrok, te worden."

– Charles Taze Russell, Amerikaanse adventistische predikant uit Pennsylvania. 1852 – 1916 n. Chr.

Russell, C.T. (1891): Thy Kingdom Come. Study VIII. Page 149. [Vanuit het Engels vertaald door C. Nooij]. 

“Als christen zie ik in, dat ik den Jodendom veel dank verschuldigd ben. Was niet mijn Redder naar den vleze een Jood? De profeten en apostelen waren ook Joden. De hoeksteen, de grondslag, ener universele kerk werd uit het huis Israëls genomen. En als een Slavoniër voel ik, dat ik een grote en zware schuld draag tegenover de Jodenschap, en dat ik deze zou afbetalen moeten met welk losgeld dan ook. Het Joodse vraagstuk is in wezen een kwestie van rechtvaardigheid en gerechtigheid. De gerechtigheid wordt in de persoon des Joods met voeten getreden, daar de vervolging waaraan hij onderworpen is zonder de minste rechtvaardiging geschiedt."

– Vladimir Solovjov, Russische filosoof, theoloog en dichter. 1853 – 1900 n. Chr.

​Baron, J. L. (1943): Stars and Sand. Jewish Notes by Non-Jewish Notables. Page 296. [Vanuit het Engels vertaald door C. Nooij]. 

“De grondstoffen dezes lands zijn nog volledig ongebruikt en zullen door de Joodse immigranten ontwikkeld worden. Een der verrassendste dingen in den afgelopen tijd was dat de Palestijn het land vroeger verliet en over de volle zeeën in alle windrichtingen trok. Zijn geboortegrond kon hem niet vasthouden, ondanks het feit dat zijne voorouders er reeds 1000 jaar lang gewoond hadden. Omgekeerd zagen we Joden uit het buitenland naar Palestina stromen vanuit Rusland, Duitsland, Oostenrijk, Spanje, Amerika. De oorzaak dezes fenomeens kan den mensen die helder van geest zijn niet verborgen blijven. Zij wisten dat het land zijnen oorspronkelijken zonen, ondanks al hunne verschillen, een heilig en geliefd thuisland was. De wederkeer dezer ballingen naar hun thuisland zal hunnen broeders op de velden, in de fabrieken, in den handel en op andere met zwoegen en arbeid te maken hebbende zaken in materieel en spiritueel opzicht een les leren kunnen.”

– Hussein bin Ali, Arabische koning van Hidjaz. 1854 – 1931 n. Chr.

Katz, S. (1985): Battleground. Fact and Fantasy in Palestine. Page 75. [Vanuit het Engels vertaald door C. Nooij]. 

“Het kleine Judea bezorgde Rome meer moeilijkheden dan Gallië. Het Rijk moest aldaar zijn beste legioenen onderbrengen, legioenen die elders hard nodig waren: Batavieren, Nerviërs en Kelten. De Joden waren een rusteloze menigte. Ze hadden, zo zou men zeggen kunnen, zich moreel nooit ontwapend. Ze waren in het gezicht van Assyrië en Babylonië en Egypte gevlogen, wierpen zich als gekken op deze grote rijken. Ze zagen hoe deze kolossen zich in de afgrond der geschiedenis stortten… (...) We spreken dikwijls van de Joden als een volk zonder land, een volk van nomadische rondzwervers, maar wij vergeten dat de Joden hun land met een heldendom en radeloosheid hebben verdedigd, die wij zelden elders ervaren. Ze hebben nooit, zoals de Grieken bijvoorbeeld, met het verlies hunner nationale onafhankelijkheid genoegen genomen.”

​– Hubert Lyautey, Franse resident-generaal in Marokko. 1854 – 1934 n. Chr.

​​Baron, J. L. (1943): Stars and Sand. Jewish Notes by Non-Jewish Notables. Page 88. [Vanuit het Engels vertaald door C. Nooij]. 

“De Joden brengen de wereld in verlegenheid aangezien zij het ondenkbare gedaan hebben. Ze (...) hebben de regels der geschiedenis geschonden door in leven te blijven, op totaal gespannen voet met het gezonde verstand en met de historische bewijzen. Zij overleefden al hunne voormalige vijanden, inclusief enorme imperia, zoals de Romeinen en de Grieken. (...) Zij bouwden levende monumenten zoals den plicht om heilig te zijn, en het voorrecht om den medemens te dienen. Zij hebben deel genomen in elke menselijke progressieve inspanning, of het nu de wetenschap, de geneeskunde, de psychologie of een ander vakgebied was, geheel buiten verhouding staand tot hun ware aantal. Ze gaven der wereld de Bijbel en zelfs haren 'verlosser'. (...) De studie der geschiedenis van Europa gedurende de afgelopen eeuwen leert ons een essentiële les: dat de volkeren die den Jood ontvingen en hem op wat voor manier dan ook eerlijk en barmhartig bejegenden, tot bloei gekomen zijn, en de volkeren die hen hebben gefolterd en onderdrukt, hunne eigen vervloeking uitgeschreven hebben."

– Olive Schreiner, Zuid-Afrikaanse intellectueel. 1855 – 1920 n. Chr.

Steinberg, D. (2008): Reflexions. Page 26. [Vanuit het Engels vertaald door C. Nooij]. 

”Het zou een fout zijn om den Romeinsen juridischen opvattingen een ongedeelden invloed op de ontwikkeling des rechts en der instellingen tijdens de Middeleeuwen toe te kennen… (...) Zowel de wetten van Mozes als de wetten van Rome hebben suggesties en impulsen aan de mannen en instituties die de moderne wereld voorbereiden zouden bijgedragen; en als wij slechts ogen hadden om te zien (...) zouden we probleemloos ontdekken, hoeveel wij den Joden naast den godsdienst te danken hebben."

– Woodrow Wilson, president van de Verenigde Staten (Democraat). 1856 – 1924 n. Chr.

Hunterberg, M. (1937): Tragedy of the Ages. Page 62. [Vanuit het Engels vertaald door C. Nooij]. 

"De Jood had oorspronkelijk geen speciale neiging tot den handel. In vroegere tijden was hij veehouder, bodembebouwer en handwerker des simpelste aards; en als gevaar dreigde, was hij een krijger van buitengewone moed, zoals de glorierijkedaden van Juda Maccabeüs en andere Joodse helden betuigen. (…) Dat de Joden in de afgelopen eeuwen een natie van koopmannen geweest zijn, werd als verwijt tegen hun ras gebruikt, ofschoon zich dat moeilijk begrijpen laat. Eerlijke handel is evenzo een rechtmatig beroep als elk ander en heeft niet weinig aan de verheffing en de aan het comfort van de mensheid bijgedragen. (…) De God, die zowel de Israëlieten alsook de bekenners des islams vereren, zal op het juiste moment Israël weder een plaats verschaffen in zijn oude aarddeel, waar de Jood onder bescherming zijns krachtigere oudere broeders Ismaël zingen zal de woorden des glorieuze zangers van Israël [d.w.z. Koning David].”

​– Abdullah Quilliam, Engelse auteur en bekeerling tot de islam. 1856 – 1932 n. Chr.

Zionistische Demonstrations-Versammlung in Liverpool. In: Die Welt. Nummer 38. Jahrgang 6. 19. September 1902. [Vanuit het Duits vertaald door C. Nooij]. 

“Daar de Joden geen industrieel proletariaat vormen, is de huidige propaganda der sociale democratie voor hen ontoereikend en onverstaanbaar. (...) Voor het zionisme koester ik warme gevoelens, ook al geloof ik niet in de haalbaarheid der idee. Het zionisme brengt in elk geval in deze slappe massa's leven en zelfvertrouwen. De zionistische propaganda als politieke propaganda houd ik voor gerechtvaardigd, want zelfs de hoogste ideeën kunnen een volk niet anders dan in een aan zijne individualiteit aangepaste vorm toegediend worden.”

​– Ivan Franko, Rutheense politicus in Oostenrijk-Hongarije. 1856 – 1916 n. Chr.

Massenelend in Galizien. In: Die Welt. Nummer 3. Jahrgang 1. 18. Juni 1897. [Vanuit het Duits vertaald door C. Nooij].