Pagina 6: Joodse Citaten

Wat ons Joden aangaat, we geven geen eer aan ezels, en kennen hen geen ratelslangen, van wie zij veronderstellen dat de een de ander eet of tenminste bijt, en dat het personen zijn waardig een godheid te zijn.

– Josef ben Matitjahoe (Josephus Flavius), Judese bevelhebber en Romeinse historicus (Stam Levi). 37 – ca. 100 n. Chr.

Flavius Josephus: De Twee Boeken tegen Apion. Boek 2. Pagina 369. [Vanuit het Frans vertaald door W. Sewel in 1722].

"In het Westen is mijn lichaam, in het Oosten is mijn hart. Maar wat meertijds vreugd beloofde, hoe verkeerde 't mij in smart! Zal ik 't immer nog vermogen, waar mijn ziel gestaag naar streeft? Ik omringd van Ismaëliërs, terwijl Edom Sion heeft? Ach, hoe nietig is mij Spanje, Spanje's hemel, Spanje's lof, bij een handvol van des Tempels met de voet vertreden stof!"

– Jehoeda Halevi, Andalusische (Sefardische) arts, dichter en filosoof (Stam Levi). c. 1075 – 1141 n. Chr.

Yehuda Halevi (1141): My Heart Is In the East. [Vanuit het Arabisch vertaald door Isaac da Costa in 1848].

“Indien wij de Joden samenroepen onder de bescherming des Amerikaanse grondwets en der Amerikaanse wetten en onder het bestuur onzer gelukkige en heilzame instellingen, acht ik het van belang om vast te stellen dat dit asiel slechts tijdelijk en voorlopig is. De Joden mogen en zullen nimmer den rechtvaardigen hoop op het herverwerven huns oude erfgoeds opgeven en de huidige gebeurtenissen in den buurt van Palestina wijzen op een buitengewone verandering van omstandigheden. (…) De Joden zullen nogmaals Syrië bezitten en hunnen plaats onder de overheden der aarde terugnemen.”

– Mordecai Manuel Noah, Amerikaanse (Sefardische) diplomaat, journalist en toneelschrijver. 1785 – 1851 n. Chr.​

Klinger, J.: Major Noah. American Patriot, American Zionist. Page 9, 16. [Vanuit het Engels vertaald door C. Nooij].

"Het Jodendom (…) is geen tijdelijk verschijnsel, het is een menselijk oergoed, dat binnen een daartoe bijzonder geschikten stam zijne volledige waarde bereikte, de blijvende kracht in zich draagt en zijne uitbreiding over de gehele mensheid nastreven moet.  (…) Wij zullen den veel beschompen naam 'Jood', die aan de zuiverste kennis van God, de edelste geestsvrijheid en zedenzuiverheid verbonden is, niet opgeven. (...) Uitgerekend aan het Jodendom verbinden zich alle grote religieuze omwentelingen, die de culturele beschouwingen bepalen; het christendom en de islam zijn eruit voortgekomen, hebben zich ermee gevoed, en binnen het Jodendom moet zich zodoende ook de nieuwe religieuze omvorming voltrekken."

– Abraham Geiger, Hessische/Duitse grondlegger van het Hervormde Jodendom. 1810 – 1874 n. Chr.

Geiger, A. (1872): Nachgelassene Schriften. Brief vom 8. Oktober 1872. [Vanuit het Duits vertaald door C. Nooij].

"Indien de nationale strevens van sommige onder onze ogen ontstane volkeren over een inwendige rechtvaardiging beschikten, kan het dan nog de vraag zijn of ook de Joden deze rechtvaardiging toekome? Meer dan anderen grijpen ze in het internationale cultuurleven in, meer dan anderen hebben ze zich der mensheid verdienstelijk gemaakt, kunnen ze op een verleden, een geschiedenis, een gemeenschappelijke onvermengde afstamming, een onverwoestbare levenskracht, een onwrikbaar geloof en een ongeëvenaarde lijdensgeschiedenis wijzen; meer dan aan elke andere natie hebben zich de volkeren aan hen zonden begaan. Is dat nog altijd onvoldoende om hen vaderlandsvaardig, vaderlandswaardig te maken? Het streven der Joden naar een nationaal-politieke eenheid en zelfstandigheid heeft niet alleen een inwendige rechtvaardiging zoals dat van ieder ander onderdrukt volk, het zou ook goedkeuring vinden moeten bij de volkeren, die wij, terecht of onterecht, tot last zijn."

– Leon Pinsker, Russische grondlegger van de proto-zionistische beweging Hibbat Sion. 1821 – 1891 n. Chr.

Pinsker, L. (1882): Auto-Emancipation. [Vanuit het Engels vertaald door C. Nooij].

“Een natie zoals Israël, die sinds 3000 jaar, ook zonder schooldwang, geen analfabeten in haren schoot duldde, een natie die zelfs alle machten der hel in de loop van duizenden jaren niet van haar nationale bewustzijn hebben beroven kunnen, bezit nog genoeg levenskracht om een zelfstandig nationaal bestaan te leiden en kan zich niet zelf opgeven. Als natie hebben wij onze daden- en invloedrijke geschiedenis en de eerste vrijheidsstrijd der wereldgeschiedenis is de uittocht onzer vaderen uit Egypte, waarmee pas de geschiedenis der volkeren aanvangt. Maar de geschiedenis van Israël is de geschiedenis der wereldveroverende gedachte. De eerste geordende humane wetgeving is de Joodse. Onze oeroude klassieke literatuur is onder den naam Bijbel vertaald naar alle beschaafde en halfbeschaafde talen, ze dient honderden, miljoenen families als huis- en godsdienstboek. Onze gezangen (psalmen) worden geraadpleegd door priesters van alle confessies. De Joodse natie mist voor hare volledigheid alleen nog haar vaderland."

– Karpel Lippe, Poolse arts. 1839 – 1915 n. Chr.

Stenographisches Protokoll der Verhandlungen des Zionisten-Kongresses in Basel. 29. bis 31. August 1897. Seite 3. [Vanuit het Duits vertaald door C. Nooij].

“Het zionisme is een historische noodzaak. Het is de noodweer eens volks dat niet sterven wil en toch niet leven kan, indien het onder de huidige omstandigheden verder voortbestaan moet. (…) In plaats van overal een overheerste, geknechte minderheid te zijn, zouden de Joden op eigen bodem een vrije meerderheid vormen en in de getalen van verscheidene andere onafhankelijk levende cultuurvolkeren meegeteld worden moeten, en zodoende moeten zij zich het hun toekomende respect toeëigenen en indirect de situatie der stamgenoten verbeteren, die in hunne huidige vaderlanden achterblijven willen.”

– Max Mandelstamm, Litouwse oogarts. 1839 – 1912 n. Chr.

Mandelstamm, M. (1901): Eine Ghettostimme über den Zionismus. Die Welt 5. Nr. 36 (6.9.1901). Seite 2. [Vanuit het Duits vertaald door C. Nooij].

“Het Zionisme heeft der wereld het bewijs geleverd dat de Jood zijn zelfrespect niet verloren heeft. Hij heeft de op het herstel van Palestina gerichte inspanningen opgedreven en zelfs indien hij daar geen Joodsen staat stichten kan, dan brengt hij alsnog een genezing onzes stamland teweeg, dat hij uit het moeras der vernedering, waarin Palestina en een groot deel zijner Joodse bevolking verzonken raakte, verheven heeft.”

– Jacob Schiff, Hessisch/Duits-Amerikaanse bankier. 1847 – 1920 n. Chr.

Jacob Schiff über das Technikum in Haifa. In: Die Welt 18 (1914) 30 (24.7.1914). Seite 12. [Vanuit het Duits vertaald door C. Nooij].

"Het zionisme is een nieuw woord voor een zeer oud iets, voor zover het slechts het verlangen des Joodse volks naar Zion uitdrukt. Sinds de verwoesting des tweede Tempels door Titus, sinds de verstrooiïng des Joodse volks over alle landen, is dit volk er niet mee opgehouden om naar de wederkeer naar het verloren land der vaderen hevig te smachten en er van harte op te hopen. Dit Zionsverlangen en deze Zionshoop der Joden was het concrete, ik zou willen zeggen, het geografische aspect huns Messiasgeloofs, dat zijnerzijds een aanzienlijk onderdeel hunner religie uitmaakte."

– Max Südfeld (Max Nordau), Hongaars-Franse medeoprichter van de Zionistische Organisatie. 1849 – 1923 n. Chr.

Nordau, M. (1902): Zionism and Anti-Semitism. [Vanuit het Duits vertaald door C. Nooij].

"In gans de diaspora verspreidt zich het nieuws dat er echte Joodse boeren zijn in het Heilige Land – echte boeren, die met hunne eigen handen ploegen en zaaien en oogsten, en echte Joden, degelijke mannen die tijdens den avondstond, als ze van de velden thuiskomen, lezen en studeren, noch drinken zij overmatig. Joodse boeren in een tijdperk van volledige emancipatie! Een zeldzaam, bijna ongelooflijk fenomeen in de landen der diaspora! Is het dan nog opmerkelijk dat een aantal prominente Joden vanaf hun woonplaatsen in de verscheidene landen der ballingschap naar Palestina afreizen om het wonder met hunne eigen ogen te zien? En als zij dit en nog veel meer verworvenheden der Palestijnse Joden zien, stromen hunne harten over van diepe liefde voor het land hunner vaderen en voor hunne broeders aldaar, die door middel van hun normale, gezonde leven den naam Israël verheerlijken in het aangezicht der overige natiën."

– Asher Ginsberg / Achad Haäm, Oekraïens-Palestijnse grondlegger van het Cultureel Zionisme. 1856 – 1927 n. Chr.

Ha'am, A. (1891): An Open Letter to My Bretheren in the Spirit. [Vanuit het Engels vertaald door C. Nooij].

“Ik was zeer verheugd met de aanblik van Tel Aviv, Petach Tikwa, enzovoorts. Men moet naar Palestina gaan om een juisten indruk van de vaardigheden des Joodse volks te bekomen. Men moet het wonderlijk bewerkte land zien, de schitterende tuinnederzettingen, de goed aangelegde wijngaarden, de mooie straten en de zorgvuldig onderhouden wegen. Honderden Joden werken eraan om het land vruchtbaar te maken en hebben het genoegen om te zien dat hunne arbeid met succes bekroond is. Men wordt van bewondering vervuld bij de aanblik van de in den landbouw werkzame Russisch-Joodse meisjes, die het hoofd verheven houden en trots zijn op hunne vrijheid. Deze omschakeling hebben ze slechts te danken aan de effecten der vrijheid en zelfbeschikking die daar heersen. De Hebreeuwse taal wordt overal gesproken, gelijk het immers ook de roemrijke taal onzer voorouders, die we zo lang verwaarloosd hebben, betaamt. En met welk een charme en gemak wordt ze gesproken!"

– Henry Morgenthau Sr., Duits-Amerikaanse ambassadeur in het Osmaanse Rijk. 1856 – 1946 n. Chr.

Die Kammerwahlen. In: Die Welt. 18. 21 (22.5.1914). [Vanuit het Duits vertaald door C. Nooij].

"Indien we wensen dat de naam Israël niet uitgeblust worden zal, dan is het onze plicht, iets te creëren dat als middelpunt onzes ganse volks dienen kan, gelijk het hart in een organisme, waaruit het bloed richting alle slagaders des nationale lichaams stromen en dit met leven vullen zal."

– Eliezer Perlman / Eliezer ben Yehuda, Litouws-Palestijnse vader van het Modern-Hebreeuws. 1858 – 1922 n. Chr.

Baron, J.L. (1996): A Treasury of Jewish Quotations. [Vanuit het Engels vertaald door C. Nooij].

“Het zionisme zal de politieke en economische omstandigheden in Palestina teweegbrengen, die onzen volke een gelukkig leven waarborgen zullen; het zionisme zal de Hebreeuwse cultuur nieuw leven inblazen; en het zionisme zal uiteindelijk den weg vrijmaken voor de oprichting eens Synedrions. (…) Wij kinderen Israëls hebben niet eeuwen des storm en drangs doorleefd om ten slotte in het aangezicht van moeilijkheden te kapituleren. Een ras met onze trotse geschiedenis, onze prachtige tradities zal nooit zijne idealen, doelen en hopen opgeven. (…) Wij (…) zijn geen verwijfd of decadent ras; wij zijn nog altijd in staat om voor onszelf een lot te scheppen, dat onzen grootsen verleden waardig is. (…) Wanneer deze wedergeboorte voltooid is, zullen wij wederom het volk des boeks zijn, zullen wij wederom den Joodsen leer op de natiën der aarde overbrengen, dat niet macht, niet geweld, maar goddelijke geest hun van heerschappij voorziet.”

– Clarence Isaac de Sola, Canadese aannemer en diplomaat. 1858 – 1920 n. Chr.

Rede des Präsidenten der kanadischen Federation Herrn Clarence I. de Sola. In: Die Welt. Vol. 18 (20/02/1914) Issue 8, page 198. [Vanuit het Duits vertaald door C. Nooij].

"Beseft zich een Jood wat er in deze weinige eenvoudige woorden ligt – ‘een stukje aarde, een hoek die de onze is’? Merkt een Jood hoe noodzakelijk en hoe voordelig het voor eenieder van ons is, en voor de gehele gemeenschap, voor ons allen? Denkt een Jood er weleens over na, hoe we er onder de volkeren der wereld uit zouden zien als we ergens een eigen stukje land hadden, ons eigen kleine hoekje – zodat we niet langer bedelaars, rondtrekkende zigeuners, verstoten en ongewenst, zijn zouden! (…) We moeten erop toezien dat deze idee het ideaal des ganse volks wordt. We moeten ervoor zorgen dat onze vrouwen en zusters het begrijpen zullen, opdat onze kinderen onder onzen nationalen vlag opgroeien zullen, opdat onze kinderen Joodse kinderen zijn zullen, die zich niet voor hun volk schamen…"

– Solomon Rabinovitsj / Sjolem Alejchem, Oekraïens-Amerikaanse schrijver in het Jiddisch. 1859 – 1916 n. Chr.

[Vanuit het Engels vertaald door C. Nooij].

"Wat wij den land aan materiële goederen en culturele vooruitgang toevoeren, komen ook der Arabische bevolking ten goede en zal met de tijd het harmonieuze samenwerken van beide qua ras en taal zo nauw verwante nationale elementen bevorderen. We zijn in onze zionistische arbeid echter ook eensgezind met de gehele mensheid, want wij voelen ons bij onze inspanningen in een voortdurende gemeenschap met de uitstekendste bevorderaars der menselijke cultuur, met welke wij dezelfde hoge opgaven, dezelfde edele doelen des vredes en des sociale vooruitgangs nastreven. Om die reden zijn wij er ook van overtuigd dat alle regeringen en volkeren ons vredeswerk met welwillendheid beschouwen; de meeste moderne staten hebben er immers ook een eigen materiëel of moreel belang bij dat de Oriënt weer tot een plek van bloeiende beschaving worde."

– Otto Warburg, Duits-Palestijnse botanicust. 1859 – 1938 n. Chr.

Die Wahrheit. 1913 Heft 35 (5.9.1913). Seite 4. [Vanuit het Duits vertaald door C. Nooij].

“Wij geloven dat onze voorouders niet honderden jaren standgehouden hebben zodat wij in de omliggende naties opgaan konden. We geloven dat de Almachtige ons met een zeker uithoudingsvermogen uitgerust heeft, dat we ten behoeve Zijner schepping en ter bevordering Zijns koninkrijks op aarde inzetten kunnen. (…) Het zionisme wil het den Joden mogelijk maken om als Joden te leven en in staat te zijn de grote waarheden des Jodendoms met enig uitzicht op slagen der gehele wereld te leren. (…) Dat kan alleen in Palestina, in het land waar wij ooit leefden en dat door onze inspanningen weer tot een indrukwekkende positie op aarde verheven worden kan. (…) Zoals de Joden de religie ooit naar het Westen brachten, willen ze de wetenschap naar het Oosten terugbrengen. (…) Het recht op volkomen vrijheid, de mogelijkheid om onze religie uit te oefenen, om ons betere zelf naar Joodse voorschriften te ontwikkelen – dat is het, wat het zionisme zoekt. En het zionisme heeft al groots volbracht. Want het is gegrond op een gemeenschappelijke basis, op welke de Joden schouder aan schouder, arm in arm, staan kunnen.”

– Richard Gottheil, Engelse geleerde. 1862 – 1936 n. Chr.​ 

Professor Dr. Richard Gottheil über den Zionismus. In: Die Welt 3. Nr. 13 (31.3.1899). Seite 6. [Vanuit het Duits vertaald door C. Nooij].

"Het zionisme is niet zomaar een politieke beweging van seculiere Joden. Het is feitelijk een instrument van God om Zijnen goddelijken plan te bevorderen en den terugkeer der Joden naar hun thuisland te initiëren - het land dat Hij aan Abraham, Izaäk en Jakob had beloofd. God wil dat de Kinderen Israëls naar huiswaarts keren om een soevereinen Joodsen Staat te stichten, waarin Joden leven kunnen volgens de wetten der Thora en Halacha en de mitswot van het Land Israël naleven kunnen (dit zijn religieuze geboden die alleen in het Land Israël kunnen nageleefd worden). Bovendien is het verbouwen van het Land Israël is het zionisme in navolging van den wil Gods."

– Abraham Isaac Kook, Lets-Palestijnse opperrabbijn en grondlegger van het Religieus Zionisme. 1865 – 1935 n. Chr.

Fishman, T. & Samson, D. (1991): Torat Eretz Yisrael. [Vanuit het Duits vertaald door C. Nooij].

“Hoe zou Israël zijn thuisland Palestina vergeten kunnen, aangezien het, toen het zich in ballingschap begaf, het plechtige eed aflegde, het nooit te vergeten, en aangezien al onze gebeden een aanhoudend verlangen naar deze terugkeer zijn? (…) Een Jood (…), die uit verkeerd begrepen patriottisme aan de wedergeboorte van Palestina niet meewerken wil, verloochene het religieuze Jodendom. De Bijbel en Talmoed zijn eensgezind in de gedachte dat buiten Palestina geen volledig Joods leven mogelijk zij. De Joden moeten Palestina als hun natuurlijke thuis zien; en ook al vergeten ze hunne afkomst, hunne gastlanden zullen het hun altijd in herinnering brengen. (…) Dit kleine land is het land dezes volks, waarin het zich ontwikkeld en zich doen gelden heeft, waarin het gestreden en geregeerd, genoten en geleden, gedacht en gebeden heeft.”

– Samuel Colombo, Italiaanse rabbijn en geleerde. 1868 – 1923 n. Chr.

Die Welt (1914): Zentralorgan der Zionistischen Bewegung, Vol. 18 (01/05/1914) Issue 18, page 440. [Vanuit het Duits vertaald door C. Nooij].

"Die donkere, loden wolk die over uwen geest hing, verzwakkend en ontmoedigend, wordt snel verdreven door de heldere zon van Erets-Jisroël. Pas nu ik in Erets-Jisroël ben en mijn ziel zich zeker voelt over de toekomst, begin ik te begrijpen hoeveel zware stenen er op mijn hart drukten in de goloeth. (…) Erets-Jisroël is de voornaamste zorg, het middelpunt aller dingen. (…) Volk en land zijn samengekomen en de ontmoeting des lang gescheiden tweelings is zo spontaan en onstuimig geweest als de aantrekkelijkheid van chemische affiniteiten. (…) In Erets-Jisroël zal het ganse Jodendom zijne verlossing vinden. (…) Joodse zonnigheid en Joodse vreugde zullen hunne verlossing vinden. De bron van neerslachtigheid is zwakte; de bron van gelukzaligheid is kracht. Nu zullen wij sterk worden en ons leven zal tot één grote vreugde worden. Hoeveel energie zal er nu tot ons stromen! Voor het grootste deel ging het voorheen verloren bij het oprichten van gettomuren. (…) Nu zal al deze energie worden vrijgezet om nieuwe Tel Avivs op te bouwen, om sinaasappelboomgaarden te planten, Joodse industrieën te ontwikkelen en Joodse universiteiten te grondleggen."

– Solomon “Yehoash” Bloomgarden, Litouws-Amerikaanse dichter in het Jiddisch. 1870 – 1927 n. Chr.

[Vanuit het Engels vertaald door C. Nooij].

“In tegenstelling tot de armzalige Arabische dorpjes, met hunne hutten uit gebakken klei, zien de Joodse nederzettingen, met hunne brede straten, hunne stevige stenen huizen en hunne rode pannendaken, er uit als ware oases van cultuur. De Joodse kolonisten hebben ook een grote bijdrage geleverd aan de technische verbetering des Palestijnse landbouws. Ze zijn vooral actief geweest in de plantagearbeid – sinaasappels, amandelen en olijven. (...) De Joden zijn de pioniers in het aanleggen van plantages geweest; zij waren de eersten die zich bezighielden met het boren van waterputten en zij zijn het die de sinaasappelteelt tot haar huidige niveau hebben gebracht. Er is een levendige spirituele activiteit in de nederzettingen en het Joodse zelfbewustzijn vindt hier een veel sterkere uitbeelding dan in de steden. Het Hebreeuws wint snel terrein als de taal van dagelijks gebruik. Op de straten hoort men kinderen slechts Hebreeuws spreken; vanuit de nederzettingen vindt de taal zijnen weg naar de steden, waarin het reeds een belangrijke rol speelt."

– Arthur Ruppin, Duits-Palestijnse medeoprichter van Tel Aviv. 1876 – 1943 n. Chr.

Ruppin, A. (1908): Address to the Jewish Colonization Society of Vienna. February 7, 1908. [Vanuit het Engels vertaald door C. Nooij].

"Geleidelijk begint een vrije sociale gemeenschap in Palestina te groeien. Enkele ongekende krachten worden vrijgemaakt. Een star ijsdek van haat, zelfverachting, verkeerde levensvormen en onjuiste cultuurwaarderingen begint te smelten. Vol bewondering zien wij hoe de oertaal des volks zich in de brabbelende geluiden van het kind verweeft, om de vormen van zijn ganse bewustzijn te beheersen. (...) De Jood vindt waarschijnlijk in Palestina - in het land zelf - sporen ener innerlijke kracht, die, gelijk het aanraken van Moeder Aarde, invloed uitoefenen op den reus Antaios. En deze krachten zijn essentieel om zijn eigenleven te verzekeren van stevigheid en vruchtbaarheid."

– Ernst Müller, Oostenrijkse anthroposoopf. 1880 – 1954 n. Chr.

Emunah (1912): Heimkehr: Essays juedischer Denker. Seite 1. [Vanuit het Duits vertaald door C. Nooij].

“Dat de Joden hun ras minstens net zo zuiver hebben gehouden als de meerderheid der Europese naties, dat het lot der voorouders door selectie en natuurlijke vererving de eigenaardigheid des nageslachts heeft bepaald en de Joden strak aan elkaar heeft gekoppeld als natuurgemeenschap, kan nauwelijks in twijfel worden getrokken. Maar niet alleen de gemeenschap des bloeds, ook de gemeenschap der overlevering van cultuurgoederen heeft een strakke lint om de Joden geknoopt. Ze hadden een eigen taal, een eigen sterke ideologie, eigen zeden, die hen reeds uitwendig van de volkeren, onder welke zij leefden, onderscheidden. Aan het lot der volkeren, in wier midden zij leefden, droegen zij, afgezien van hun economische, sociale en politieke leven, slechts in geringe mate bij. Ze handelden dan wel met hen, maar ze leefden niet met hen, ze hadden hunne eigene lotsbestemming, hun eigen geschiedenis en dus ook hunne eigene cultuur.”

– Otto Bauer, minister BuZa van Duits-Oostenrijk (SDAP). 1881 – 1938 n. Chr.

Hilferding, R. (1907): Marx-studien. Seite 368. [Vanuit het Duits vertaald door C. Nooij].

“Het Westen beklaagt zich over hun vuilheid – armoede is zelden zuiver. Het Westen beklaagt zich over hun starre orthodoxie – dat was hun verzet tegen onderdrukking. Het Westen beklaagt zich over hun woeker, hun zwarte beurzen, hun oneerlijke gescherts – eeuwenlang hadden zij geen alternatief dan zich tegen macht te verzetten door slinksheid. Laat [de Joden] naar Palestina gaan. Hun kinderen zullen zuiver, verlicht, eerlijk zijn. (…) Het praktische nut van Palestina voor de wereld is dan ook overduidelijk. Het land biedt een toevlucht aan die Joden, die door onverdraaglijke vervolging voortgedreven werden vanuit het oostelijk Europa en voor wie het Westen haar poorten had gesloten. (…) Hij wordt [in Palestina] niet onderdrukt en hoeft daarom niet te steunen op de instandhouding van oplichterij; hij wordt niet opgeroepen tot assimilatie en heeft daarom de steun van de orthodoxie niet nodig om zijn integriteit te behouden. (…) Het is makkelijk om te zien, vanuit elk gezichtspunt, dat de transformatie van de oosterse getto-Jood in de vrije en rechtopstaande Palestijn zal een van de etterende wonden der beschaving reinigen en genezen.”

– Ludwig Lewisohn, Duits-Amerikaanse romanschrijver. 1882 – 1955 n. Chr.

Lewisohn, L. (1925): Israel. Page 244. [Vanuit het Engels vertaald door C. Nooij].

“Geverifieerde nakomelingen van de door Titus van hun staat beroofde Joden leven vandaag nog in de meest verscheidene landen. (…) Hoe komt het dat er vandaag nog, na bijna tweeduizend jaar, mensen zijn, in wie het historische bewustzijn, afstammelingen van het in Palestina ooit statelijk verenigde volk der Joden te zijn, zo levendig is, alsof de catastrofe van de staat pas gisteren ingetreden zou zijn?”

– Izaäk Breuer, Duits-Palestijns rabbijn en filosoof. 1883 – 1947 n. Chr. 

Breuer, I. (2017): Frühe religionsphilosophische Schriften. Seite 217. [Vanuit het Duits vertaald door C. Nooij].

"Ik zal vertellen aan jou meisje en ook aan jou jongetje, hoe in het Land Israël de bodem is verlost: een doenam hier en een doenam daar, kluit na kluit. Zodoende is ’s volks bodem verlost, van het noorden tot de Negev. Ze heeft het gouden boekje van het Joods Nationaal Fonds. Alles is groots en veelvuldig, ze schrijft zich meteen in. (…) Aan de muur hing een doosje, het is het azuurblauwe doosje. Elke proeta die erin ging, verlost de bodem. (…) Omdat ze postzegel op postzegel plakken, een meisje en een jongen, zal er een veld met gewassen worden gevuld en zal er een bos gaan groeien. (…) Wacht, wacht nog even, verlaten Sion. Jouw eeuwige verlossing komt, Joods Nationaal Fonds. (…) Mannelijke pioniers dus bij duizenden, twee keer zoveel vrouwelijke, in het zweet des aanschijns. (…) En zo, ja zo, jongedame; en zo, ja zo, jongeman, in toewijding en vlijt, is ons land verlost."

– Yehoshua Fridman, Litouws-Palestijnse dichter en vertaler. 1885 – 1934 n. Chr.

Fridman, Y.: Dunam po v'dunam sham. [Vanuit het Hebreeuws vertaald door C. Nooij].

“Het echte wonder van Palestina is de Jood die meester is over de arbeid van boomgaard en tuin, veld en wijngaard, steengroeve en haven, water en stroom, fabriek en ambacht, snelweg en bijweg. Het soort Jood, dat de diaspora nooit gemaakt heeft. (...) Het land Israël was de geboorteplaats van het Joodse volk. Hier vormde zich hun spirituele, religieuze en politieke identiteit. Hier verkregen zij voor het eerst hun soevereiniteit, ontwikkelden zij culturele waarden van nationale en universele betekenis en schonken zij de wereld het eeuwige Boek der Boeken. (...) In Palestina heb je niet alleen te maken met een groot en groeiend aantal Joden, maar met een afzonderlijke Joodse natie. Er zijn Joden en Joodse gemeenschappen in vele landen, maar in Palestina is er sprake van een nieuw en uniek fenomeen - een Joodse natie, met alle eigenschappen, kenmerkende middelen en aspiraties van een nationaal bewustzijn. Dit nationale bewustzijn komt voort uit een lange geschiedenis en een ononderbroken verbinding van drieduizendenvijfhonderd jaar met de voorouderlijke bodem. Palestina, dat voor het Joodse volk altijd het land Israël geweest is en zal zijn, is in de loop vn de eeuwen veroverd en binnengevallen door zoveel vreemde volkeren, maar geen daarvan identificeerde ooit zijn nationale godsdienst met Palestina. De Joodse natie in Palestina is niet alleen in het verleden geworteld, maar ook in het geweldige levende werk van reconstructie en wederopbouw, van zowel een land als een volk. (...) We hebben geen conflict met het Arabische volk. In tegendeel, het is onze diepe overtuiging dat de belangen en aspiraties van de Joodse en Arabische volkeren historisch gezien verenigbaar en complementair zijn. Wat we in ons land, in Palestina, doen is het land terugwinnen, de opbrengst van de bodem verhogen, de controle over de natuur versterken en een nieuwe beschaving opbouwen op basis van menselijke gelijkheid, vrijheid en samenwerking in een wereld waarvan we geloven dat het net zo noodzakelijk en voordelig voor onze Arabische buren is als voor onszelf."

– David Grün / David Ben-Goerion, Pools-Israëlische premier van Israël. 1886 – 1973 n. Chr.

Baron, J.L. (1996): A Treasury of Jewish Quotations. Page 227. [Vanuit het Engels vertaald door C. Nooij].

Ben Gurion, D. (1947): Speech in General Assembly of UN. May 8, 1947. [Vanuit het Engels vertaald door C. Nooij].

"Wij Joden streven ernaar, om onszelf te verlossen van onze toestand van ‘onraakbaarheid’. Wij zoeken naar brood, werk, vrijheid en menselijke waardigheid. Dit hopen we te bekomen door ons te verheffen uit de abnormale staat waartoe de geschiedenis ons heeft gedoemd - de staat van thuisloosheid en landloosheid. Vijftig jaar lang hebben de besten van onze jeugdigen al hun energie toegewijd aan de heroprichting van ons voormalige nationale centrum in Palestina. (...) In Palestina bestond er ook ooit een hogere staat van beschaving dan die we vonden toen onze generatie er terugkeerde. De overblijfselen van wijnterrassen op de bergen, de magnefieke synagogen die te Kapernaüm en Beth Alfa zijn opgegraven, de sporen van een voormalig irrigatiesysteem, alles wijst hierop. Dit ontmoedigde onze pioniers geenszins. Op elke plek waar ze de kans kregen, bouwden ze opnieuw florerende dorpen en steden. Waar de aarde moerasachtig was, legden ze deze droog; waar deze dor en droog was, bouwden ze waterbronnen vanuit verborgen diepten. Ze verdreven de vloek van malaria. (...) Op plekken die nog slechts uit zand en gesteente bestonden, herrezen de groene wouden van het bloeiende oude Palestina. (...) In Palestina en door Palestina bevrijden wij ons van de morele bochel die ons op de rug groeide gedurende eeuwen van ongezonde ontwikkeling. We hebben de lichamelijke arbeid haar waardigheid en heiligheid teruggegeven. We zijn wedergekeerd tot het echt Joodse, diep menselijke concept van onze talmoedisten. (...) Alle onbevooroordeelde waarnemers die Palestina hebben bezocht, alle eerlijke bestudeerders van dit vraagstuk, zijn tot de conclusie gekomen dat onze beweging in geen enkel opzicht de Arabische bevolking heeft geschaad, in tegendeel, de massa van de Arabische bevolking is er maatschappelijk, economisch en cultureel op vooruitgegaan dankzij de Joodse inwijking. (...) In de recente geschiedenis vormt het zionisme het eerste geval van een kolonisatie vrij van imperialistische ambitie of het verlangen om een deel van de bevolking te overheersen."

– Hayim Greenberg, Moldavisch-Amerikaanse denker. 1889 – 1953 n. Chr.

A LETTER TO GANDHI, BY HAYIM GREENBERG, 1937. [Vanuit het Engels vertaald door C. Nooij].

"Sinds de vernietiging van onze onafhankelijkheid door de Romeinen, zijn we er nooit mee opgehouden om voor ook maar enige tijdsduur in dat land woonachtig te zijn. Er waren daar aanmerkelijke Joodse nederzettingen en de Joodse geest heeft unieke vruchten voortgebracht. Om die redenen was dit land nooit alleen maar Arabisch, maar ook Joods, niet als historisch recht, maar in het levende heden. Maar wat ons tot Palestina aantrekt (…) is onze liefde voor dit land. (...) Het land behoort toe aan degenen die het door middel van de kracht van hun verstand en handen zo vruchtbaar maken, dat zij er hun brood kunnen verdienen. Palestina, een regio van ongeveer 27.000 km is te groot voor de huidige bevolking van 700.000 mensen. Het is dunbevolkt; er is geen industrie die een groot aantal arbeiders kan ondersteunen; de landbouw is er primitief; en grote vlakten zijn nog niet onontgonnen. Dat is waarom Palestina een massale inwijking nodig heeft, zodat het zijn potentiële niveau voor de mensheid en de wereldeconomie kan bereiken."

– Hans Kohn, Boheems-Amerikaanse filosoof en historicus. 1891 – 1971 n. Chr.

Iggers, W. (1992): The Jews of Bohemia and Moravia. A Historical Reader. Page 240. [Vanuit het Engels vertaald door C. Nooij].

“Voor mij is Israël het Heilige Land waarmee het Joodse volk vanaf dat wij de belofte hebben ontvangen om dit land te mogen bezitten, verbonden is. Deze verbondenheid is nooit opgegeven, ook niet toen het Joodse volk in ballingschap was gegaan na de verwoesting van de tempel in het jaar 70 en na het opgeven van de staatkundige zelfstandigheid in 429, toen het patriarchaat werd afgeschaft. (…) Waar ook ter wereld een Jood begraven wordt, met hem wordt aarde van het Heilige Land meebegraven. (…) Veel mensen zeggen, dat Israël de enige plaats is waar je misschien veilig bent als Jood – hoe gek dat ook moge klinken. Daar ben je bij elkaar en weet je wat je aan elkaar hebt. In die zin zou ik inderdaad kunnen onderschrijven (…) dat je een Jood, ook al blijft hij wonen in de Verenigde Staten, Argentinië of Australië, niet los kunt zien van het plekje grond, waar de Staat Israël ligt.”

– Hans Rodrigues Pereira, Nederlandse rabbijn.​ 1931 – 2020 n. Chr.

“In Palestina zullen ze zien wat het Joodse volk, geïnspireerd door de hoop op het herstel van dit nationale tehuis na de lange, vermoeiende eeuwen van thuisloosheid, en vertrouwende op de eer en het gegeven woord van de wereldgemeenschap, in enkele korte jaren bereikt heeft onder zeer moeilijke omstandigheden en ondanks schijnbaar onoverkomelijke belemmeringen. Het stond voor een enorme opgave: ongeoefende handen, ontoereikende middelen, overweldigende moeilijkheden. Het land was dor en arm, eeuwenlang verwaarloosd, en de opbouw vond plaats tussen twee desastreuze wereldoorlogen, toen het Europese Jodendom gebroken en verarmd was. Desondanks oogste de staat van dienst van het Joodse pionierswerk lof van de hele wereld. En wat er gebouwd werd met behulp van maatschappelijke visie en edele menselijke idealen bleek een zegen, zo geloven wij, niet alleen voor de Joden van Palestina, maar eveneens voor de Arabieren en andere niet-Joodse gemeenschappen. (...) We zijn een oud volk en ofschoon we dikwijls ontgoocheld zijn geweest tijdens onze bewandeling van deze lange, moeilijke weg, zijn we nooit teneergeslagen geweest. We hebben nooit ons vertrouwen verloren in de soevereiniteit en de ultieme zege van grootse morele principes. In deze laatste tragische jaren, toen het hele huishouden van Israël tot een grote herberg van pijn werd, hadden we nooit kunnen opbouwen wat we opgebouwd hebben, indien we niet ons onwrikbare vertrouwen in de overwinning van de waarheid hadden gekoesterd. Het is met dat sterke vertrouwen en die sterke hoop dat wij met u wensen samen te werken aan die u op zich hebt genomen. Het Joodse volk hoort thuis in deze gemeenschap van volkeren. De Joden hebben ongetwijfeld niet minder recht dan andere volkeren wier nationale vrijheid en onafhankelijkheid reeds een feit zijn en wier vertegenwoordigers hier nu zitten. De Joden waren gedurende de oorlog uw bondgenoten en voegden hun offers bij de uwe om een gemeenschappelijke overwinning te behalen. De vertegenwoordigers van het Joodse volk van Palestina dient temidden van u te zitten. We hopen dat de vertegenwoordigers van het volk dat de mensheid voorzag van spirituele en ethische waarden, menselijke persoonlijkheden en heilige teksten die nu als uw dierbare bezittingen gelden inspireerde en thans zijn nationale leven wederopbouwt in zijn oude thuisland, binnenkort door u verwelkomd zal worden in dit edele genootschap van de Verenigde Naties. (...) Het land van Israël zal klein zijn, maar het volk Israël zal het groot maken. Niet in weelde, maar in verhevenheid, zal hun noodlot vervuld worden en het elixer van hun trots zal niet uit heerschappij of wijdverbreide grenzen gedistilleerd worden, maar uit het trouwhartige en vaardige opbouwen van de goede samenleving.”

– Abba Hillel Silver, Amerikaanse rabbijn. 1893 – 1963 n. Chr.

Hillel Silver, A. (1947): Speech in General Assembly of UN. May 8, 1947. [Vanuit het Engels vertaald door C. Nooij].

Baron, J.L. (1996): A Treasury of Jewish Quotations. [Vanuit het Engels vertaald door C. Nooij].

“Het grote historische fenomeen van de Joodse terugkeer naar Palestina is uniek omdat de positie van het Joode volk als een thuisloos volk, dat toch met onbreekbare vasthoudendheid aan zijn geboorteplaats bevestigd is, uniek is. (…) Er is geen sprake geweest van ontvangst van Joodse inwijkelingen door Arabieren, of van vestiging van Joden ten koste van Arabieren. De Joden kwamen niet als gasten van wie dan ook. Ze kwamen in hun eigen recht. Ze ontvingen zichzelf en hun broeders; en dat deden zij op eigen kracht en ten koste van niemand. Elke hectare grond die wij hebben bebouwd was opgekocht en moest aan de wildernis en troosteloosheid ontrukt worden. Niks werd afgenomen – geen enkel huis, geen enkele baan. Een enorme hoeveelheid werk, rijkdom en welzijn kwam de Arabische bevolking tengoede. (…) [De Joden] komen naar Palestina, niet om met de Arabische wereld te vechten, maar om ermee in vrede te leven. Zij zijn geen buitenpost van vreemde heerschappij. Hun ambitie is het, om in de hedendaagse structuur van een heroplevend Azië te integreren. Ze zijn een oud Aziatisch volk, dat huiswaarts keert. Tegelijkertijd staan ze te popelen om hun bijdrage te leveren aan het slaan van een brug tussen het hedendaagse Azië en de rest van de wereld. Ze eisen het natuurlijke recht van elk volk op het aardoppervlak voor zichzelf op: dat er zoveel mogelijk van hen samen in een eigen land mogen wonen, dat zij hun beschaving vrij mogen ontwikkelen, hun bijdrage aan het gemeenschappelijke erfgoed van de mensheid mogen leveren en zelfbeschikkend en onafhankelijk mogen zijn. Ze kunnen die eis onmogelijk opgeven en voor erlangen ervan doen zij beroep op de bijstand van de gehele volkerenfamilie."

– Mosje Shertok / Mosje Sjaret, Oekraïens-Israëlische premier van Israël (Mapai). 1894 – 1965 n. Chr.

Sharett, M. (1947): Speech in General Assembly of UN. May 8, 1947. [Vanuit het Engels vertaald door C. Nooij].

“Vanaf zijn kindheid was de zionistische onderneming in dit land doordrongen van het geloof dat vrede en ware samenwerking tussen de volkeren in ons gebied mogelijk zijn en de ware interesses en ambities van deze volkeren vertegenwoordigen. Dit geloof inspireert ons ook vandaag nog. (…) Het Israëlische Defensieleger vormt een machtige strijdmacht, zoals de wereld heeft kunnen zien, vanwege zijn hoge standaarden, omdat zijn officiers en soldaten ongeëvenaard zijn - bovenal, omdat elke soldaat en officier geïnspireerd is door de opgave van ons volk in zijn land. Onze strijdkrachten zijn een volksleger: wanneer ze vechten, vecht de hele natie; wanneer ze vechten, kijkt de hele Joodse geschiedenis mee. Wanneer ons leger vecht, vecht het niet alleen voor het leven van het volk, maar voor diens verlossing. Het volk doorstond de toets. Honderden duizenden jonge mensen en nieuwe inwijkelingen, met kleine en grote taken, allemaal naar leeftijd en vermogen, bewezen dat hun wortels eeuwig zijn. Het heeft laten zien dat de geest van het volk uit de spirituele wedergeboorte van de staat voortvloeit. We zagen duidelijk dat dit niet zomaar een vergadering van al onze stammen en de overblijfselen van verstrooide gemeenschappen - van hen, hun zonen en hun dochters - was. Een natie is tot stand gekomen, die klaar is om elke inspanning of elk offer te leveren om zijn doelen te behalen. De Staat Israël heeft de proef doorstaan, omdat het wist dat het de hoop van gans het Joodse volk draagt. De eendracht van ons volk werd deze dagen opnieuw gesmeed."

– Levi Esjkol, premier van Israël (Mapai). 1895 – 1969 n. Chr.

Statement to the Knesset by Prime Minister Eshkol. 24.06.1963. [Vanuit het Engels vertaald door C. Nooij].

Prime Minister Eshkol Reviews Six-Day War (June 12, 1967). [Vanuit het Engels vertaald door C. Nooij].

"Er bestaat thans al een nieuwe, werkelijk nieuwe Jood. Hij is boer, ambachtsman, arbeider. Hij heeft een trotse houding en een rustige, vanzelfsprekende zorgeloosheid. Dat is de Jood van het nieuwe Palestina. Hij zal over de hele wereld begrepen en gerespecteerd worden, want arbeid begrijpt men overal. Hij zal met elke boer, met elke ambachtsman ter wereld kunnen praten. Iedereen zal weten: dat daar is een Jood. Hij leeft in zijn land. Hij ploegt daar, zoals ik hier, hij timmert daar, zoals ik hier. (…) Het draait er allemaal om dat dit oude Jodenvolk weer de kracht van zijn bodem gegeven wordt, opdat het onder de volkeren weer een eerlijke en fatsoenlijke naam heeft. We hebben genoeg van de sleutelaars en handelaars. We hebben de bodem nodig, de geur van akkers en velden, de eigen ruimte waarin men diep en vrij kan ademen. (…) Palestina zal een modern land zijn en is al goed op weg. Zijn bouwstijl zal de bouwervaring van Europa aan de behoefte van het plaatselijke leven en aan de omstandigheden van het Oriëntaalse landschap verbinden."

– Joachim Prinz, Duits-Amerikaanse rabbijn en activist. 1902 – 1988 n. Chr.

Prinz, J. (1934): Wir Juden. [Vanuit het Duits vertaald door C. Nooij].

“De Joden zijn een eigenaardig volk: dingen die andere naties zijn toegestaan zijn de Joden verboden. (…) De Joden zijn alleen in de wereld. Als Israël overleeft, dan zal dat uitsluitend en alleen aan Joodse inspanningen te danken zijn. En Joodse middelen. En toch is Israël op dit moment onze enige betrouwbare en onvoorwaardelijke bondgenoot. Wij kunnen meer op Israël vertrouwen dan Israël op ons kan vertrouwen. (…) Een wereld die geen vinger uitstak toen Hitler zes miljoen Joodse mannen, vrouwen en kinderen ombracht, beweert nu dat de Joodse Staat Israël niet zal overleven indien het niet met de Arabieren in het reine komt. Mijn gevoel zegt dat niemand in dit universum het recht en het vermogen heeft om Israël te zeggen wat het moet doen om te overleven. In tegendeel, Israël kan juist ons vertellen wat wij moeten doen. Het kan ons vertellen dat we niet zullen overleven indien we geen moed kweken en vieren, indien wij verraders en deserteurs vertroetelen, met terroristen onderhandelen, met vijanden in zee gaan en vrienden minachten."

– Eric Hoffer, Duits-Amerikaanse filosoof. 1902 – 1983 n. Chr.

Eric Hoffer on Israel, 1968. [Vanuit het Engels vertaald door C. Nooij].

“Ik zie Jodendommen, zich op hun gemak en veilig voelend in de verscheidene landen van hun verblijf, toegewijde burgers van deze landen en tegelijkertijd de dragers en overbrengers van het levende Hebraïsme, belangrijk voor hen en voor de wereld. En ik zie in Palestina een Joods Gemenebest, waarin de thuisloze Joden van de wereld hun rust zullen hebben gevonden; waar de Joodse geest herboren zal zijn; waarvandaan naar de Jodendommen van de verstrooiing inspiratie en de levensmiddelen waarmee zij zich voeden zullen vloeien.

– Milton Steinberg, Amerikaanse rabbijn en theoloog. 1903 – 1950 n. Chr.

Steinberg, M. (1945): The Creed of an American Zionist. In: The Atlantic Monthly. February 1945. [Vanuit het Engels vertaald door C. Nooij].

“Hoe vaak hebben wij allemaal wel niet gehoord dat Joden niet met hun handen werken, geen land kunnen bebouwen en bestemd zijn om voor altijd stadsbewoners te blijven die zich wijden aan het stedelijke bedrijfsleven? Palestina is, om wat voor reden dan ook, het enige land waar de Joden na 2.000 jaar weer terug konden vallen op hun oude werkzaamheid, de akkerbouw, en in staat waren om weer op het land te leven. Kunnen wij onszelf in hun schoenen zetten en ons beseffen wat het betekent voor hen om zich eindelijk te kunnen vestigen in wat zij als het Beloofde Land beschouwen en dan toe te moeten zien hoe hun velden worden afgebrand en verwoest door bendes van plunderende Arabieren, terwijl ze totaal niet in staat zijn om zichzelf te verdedigen?”

– Victor Rothschild, Engelse geheim agent. 1910 – 1990 n. Chr.

Rothschild, V. (1977): On Palestine (1946). In: New York Times. Dec. 6, 1977. [Vanuit het Engels vertaald door C. Nooij].

“Drieduizend jaar lang is Jeruzalem het middelpunt van Joodse hoop en Joods verlangen geweest. Geen enkele andere stad heeft zo'n dominante rol gespeeld in de geschiedenis, de cultuur, de godsdienst en het bewustzijn van een volk als Jeruzalem in het leven van het Jodendom en de Joodse godsdienst. Door de eeuwen van ballingschap heen bleef Jeruzalem in de harten van Joden overal ter wereld leven als het brandpunt van de Joodse geschiedenis, het symbool van eeuwenoude roem, spirituele vervulling en hedendaagse vernieuwing. Dit hart en deze ziel van het Joodse volk brengt de gedachte voort, dat als je één simpel woord zoekt om de gehele Joodse geschiedenis te symboliseren, dat woord 'Jeruzalem' zou zijn."

– Teddy Kollek, Hongaars-Israëlische burgemeester van Jeruzalem (Haävoda). 1911 – 2007 n. Chr.

Jerusalem, (DC: Washington Institute For Near East Policy, 1990), pp. 19-20. [Vanuit het Engels vertaald door C. Nooij].

“De Geneefse Conventies verbieden vele der mensonwaardige methodes van de nazi’s en de Sovjet-Unie voorafgaand aan en tijdens de Tweede Wereldoorlog – bijvoorbeeld de massale verplaatsing van mensen vanuit of naar bezette gebieden met als doel bijvoorbeeld vernietiging, slavenarbeid of kolonisatie. De Joodse kolonisten op de Westoever zijn met klem vrijwilligers. Ze werden niet naar het gebied ‘gedeporteerd’ of ‘overgeplaatst’ door de Israëlische overheid en hun verhuizing betreft geen van de afgrijselijke doelen en brengt geen van de schadelijke gevolgen voor de reeds bestaande bevolking met zich mee, die de Geneefse Conventie tracht te vermijden."

– Eugene V. Rostow, Amerikaanse rechtsgeleerde. 1913 – 2002 n. Chr.

Rostow, E.V. (1990). In: Baker, A. (2011): The Settlements Issue. Distorting the Geneva Convention and the Oslo Accords. [Vanuit het Engels vertaald door C. Nooij].

"Vul een zakje stof, vervul je plicht, het verlangen van juist het afgesneden zaad en verspreid het in Jeruzalem, opdat het daar bloeien zal. Amen. (…) Op dezelfde zee had Halevi zijn thuis in Spanje achter zich gelaten en zijn Sionsverlangen, waarvan ik de vlam inadem, zal over jouw koninkrijk heersen, jij volkanische heerser!En de golfen worden zonnig-stil, de in stukken geslagen tempels worden wederopgebouwd. Tegenover mij zweeft Galilea, zes miljoen zonnen in zijn dauwen. Als ik niet met jou zou zijn zij aan zij, niet het geluk en de pijn daar zou inademen, als ik niet zou branden met het land, volkanisch land met zijn weeën, als ik nu na mijn offer, niet was meegeboren met het land, waar elk steentje mijn opa is - verzadigen zou het brood mij niet, het water zou mijn gehemelte niet hebben gestild. Tot aan mijn verval zou ik verheidensen en slechts mijn verlangen zou zijn gekomen. (...) Is dat het kleine grote land zonder meting? Is dat de aarde dat in de seder voorkomt? Is dat de aarde van openbaringen en schijndoden, waar ook de dood niet echt is? (...) Verstofte lippen! Zullen zich doen herleven met Jodenwijn - gemaakt van verlangde hop. Verteld had mij mijn dochtertje, mijn Rine: op de kleuterschool bloeit een nieuwe bloem, genaamd: medine (staat). (...) Tegenover ons beiden de Dode Zee. Een zeil nadert de kusten van Juda. Een regen, witblauw, is bedevaarder, en sprenkelt hier een motregen, een helende rust.  En hand op schouder zwijgen wij beiden louter, luisterend naar elkaars gedachten; de Dode Zee zal geen dode meer zijn, er zal slechts in het hart een zee des doods blijven - Judabergen en -pleinen staan versteld, staan versteld: een lenteregen witblauw. We zegenen zijn kronen!"

– Abraham Sutzkever, Witrussisch-Israëlische dichter in het Jiddisch. 1913 – 2010 n. Chr.

Sutzkever, A. (1948): Geheymshtot. & Shturem af di vasern bay krete. [Vanuit het Jiddisch vertaald door C. Nooij].

Sutzkever, A. (1952): In fayer-vogn. [Vanuit het Jiddisch vertaald door C. Nooij].

Sutzkever, A. (1961): Gaystike erd. [Vanuit het Jiddisch vertaald door C. Nooij].

"Het zionisme is niets meer – maar ook niets minder – dan het Joodse volks besef van zijn oorsprong en bestemming in het land dat eeuwig met zijn naam verbonden zal zijn. Het is ook het instrument waarmee het Joodse volk tracht op authentieke wijze tot volledige wasdom te komen."

– Abba Eban, Zuid-Afrikaanse / Israëlische minister BuZa en VN-ambassadeur (HaMaärach). 1915 – 2002 n. Chr.

Quoted by UN Ambassador Chaim Herzog, November 10, 1975 in response to the Zionism is racism resolution. [Vanuit het Engels vertaald door C. Nooij].

"Koning David maakte Jeruzalem bijna drieduizend jaar geleden tot de hoofdstad van Israël en Jeruzalem is sindsdien de hoofdstad gebleven. In de loop der eeuwen groeide het begrip 'Zion' en breidde deze zich uit om gans Israël aan te gaan duiden. De Israëlieten in ballingschap konden Zion niet vergeten. Tijdens het bidden naar zijn God kijkt elke Jood, waar dan ook ter wereld, naar Jeruzalem. Gedurende meer dan tweeduizend jaar ballingschap hebben deze gebeden het verlangen van de Joden naar een terugkeer naar hun oude thuisland, Israël, uitgebeeld. Zionisme is de naam van een nationale beweging van het Joodse volk en het is de moderne uitbeelding van het oude Joodse erfgoed. Het herstel van de Joodse onafhankelijkheid in Israël, na eeuwenlang te hebben gestreden om buitenlandse veroveringen en ballingschap te doorstaan, is een rechtvaardiging van de fundamentele concepten van de gelijkheid der naties en van zelfbeschikking. Het in twijfel trekken van het Joodse volks recht op nationaal bestaan en vrijheid staat niet alleen gelijk aan het Joodse volk een recht ontzeggen, dat elk ander volk op de aardbol wel toegekend wordt, maar ook aan het ontkennen van de centraal staande leefregels van de Verenigde Naties."

– Chaim Herzog, Iers-Israëlische president van Israël (HaMaärach). 1918 – 1997 n. Chr.

Speech to the United Nations General Assembly, by Israeli Ambassador to the U.N. Chaim Herzog, November 10, 1975. Source: Israel Ministry of Foreign Affairs. [Vanuit het Engels vertaald door C. Nooij].

“Het zionisme is de moderne uitbeelding van een oud Joods erfgoed. Het zionisme is de nationale bevrijdingsbeweging van een volk dat uit zijn historische thuisland werd verbannen en onder de naties van de wereld werd verstrooid. Het zionisme is de verlossing van een natie uit een tragisch lot en de verlossing van een land dat eeuwenlang werd verwaarloosd. Het zionisme is de heropleving van een oude taal en cultuur, waarin de visie van een universele vrede een centraal thema is geweest. Het zionisme is de belichaming van een unieke pioniersgeest, van de waardigheid van arbeid en van blijvende menselijke waarden. Het zionisme is het smeden van een samenleving, ook al is deze nog altijd onvolmaakt, die probeert het hoogste ideaal van de democratie in te voeren – politiek, sociaal en cultureel – voor alle inwoners van Israël, ongeacht godsdienstige geaardheid, ras of geslacht. Het zionisme is, kortom, de constante en onverbiddelijke inspanning om de nationale en universele visie van de profeten van Israël te verwezenlijken."

– Jigal Peikowitz / Jigal Allon, premier van Israël (Haävoda). 1918 – 1980 n. Chr.

Yigal Allon at the UN General Assembly, 1975. [Vanuit het Engels vertaald door C. Nooij].

"Het Joodse volk, dat leed en pijn heeft gekend, wist ook hoe het zijn geloof, zijn erfgoed en zijn traditie moest handhaven gedurende duizenden jaren van ballingschap en heeft de droom van generaties verwezenlijkt. We zijn bevoorrecht om met eigen ogen de terugkeer naar Zion te aanschouwen, de terugkeer van de kinderen naar hun grenzen. Hier, in het land Israël, zijn wij teruggekeerd en hebben wij een natie opgebouwd. Hier, in het land Israël, hebben wij een staat gesticht. Het land der profeten, die de wereld de waarde van moraliteit, recht en rechtvaardigheid hebben nagelaten, was na tweeduizend jaar teruggegeven aan zijn wettige eigenaren - de leden van het Joodse volk. Op dit land hebben wij een uitzonderlijk nationaal thuis en een uitzonderlijke staat gebouwd." 

– Jitschak Rabin, premier van Israël (Haävoda). 1922 – 1995 n. Chr.

Yitzhak Rabin's Address to Knesset after Israeli-Palestinian Agreement. Jerusalem, 5 October 1995. [Vanuit het Engels vertaald door C. Nooij].

"Mijns inziens kan men het hele Jodendom in één zin samenvatten, namelijk: 'Doet gij den mensen gelijk gij wilt, dat zij u doen'. Alles wat ik in mijn verhalen heb getracht te doen, is aantonen dat er in de menselijke toestand wat aangeboren goedheid is. En er zal altijd kwaad zijn; we dienen te allen tijde het kwaad te bestrijden."

– Stanley Lieber / Stan Lee, Amerikaanse stripauteur. 1922 – 2018 n. Chr.

Kaplan, A.: How the Jews Created the Comic Book Industry Part I. The Golden Age (1933-1955). In: Reform Judaism.org. [Vanuit het Engels vertaald door C. Nooij].

"In Israël, een land met een gebrek aan natuurlijke grondstoffen, hebben wij geleerd om onze grootste nationale troef te waarderen: ons verstand. Door middel van creativiteit en innovatie hebben wij dorre woestijnen omgezet in bloeiende velden en de grenzen verlegd in wetenschap en technologie. (...) Israël heeft weinig land, nog minder water en helemaal geen olie. Maar we werden een startup-natie door middel van hightech en hard werk. (...) Israël, in wezen een woestijnland, heeft opmerkelijke landbouwopbrengsten behaald door wetenschap in te zetten op zijn velden, zonder zijn staatsgebied of watervoorraden te hebben hoeven uitbreiden. (...) In de geschiedenis was het Jodendom veel succesvoller dan de Joden zelf waren. Het Joodse volk bleef klein, maar de geest van Jeruzalem ging van kracht tot kracht. (...) Slingers, pijlen en gaskamers kunnen mensen uitroeien, maar geen menselijke waarden, waardigheid en vrijheid vernietigen. De Joodse geschiedenis leert de mensheid een bemoedigende les. Bijna vierduizend jaar lang droeg een kleine natie een belangrijke boodschap met zich mee. In eerste instantie was deze natie in zijn eigen land woonachtig, later zwierf het rond in ballingschap. Deze kleine natie zwom tegen de stroom in en werd herhaaldelijk vervolgd, verbannen en vertrapt. Er is geen ander voorbeeld in de hele geschiedenis, noch onder de grote wereldrijken, noch onder hun koloniën en onderhorigheden - van een natie die na zo'n lange sage van tragedie en pech in staat was om te herrijzen, zich vrij te schudden en zijn verstrooide overblijfsels samen te rapen en opnieuw te beginnen aan zijn nationale avontuur. En daarmee het tegendeel te bewijzen aan twijfelaars binnen zijn gelederen en vijanden erbuiten. Zijn land en taal nieuw leven in te blazen. Zijn identiteit wederop te bouwen en nieuwe hoogtes van onderscheiding en uitmuntendheid te bereiken. De boodschap van het Joodse volk aan de mensheid is dat geloof en morele visie kan triomferen tegen elke tegenslag. De conflicten die vormkrijgen terwijl onze eeuw zijn eind nadert zullen draaien om de inhoud van beschavingen, niet om gebied. De Joodse cultuur heeft gedurende vele eeuwen geleefd, nu heeft het weer wortel geschoten in zijn eigen bodem. Voor de eerste keer in onze geschiedenis spreken zo'n vijf miljoen mensen het Hebreeuws als hun moedertaal."

– Shimon Peres, Witrussisch-Israëlische president van Israël (Kadima). 1923 - 2016 n. Chr.

Israeli FM Peres' Speech Upon Receiving the Nobel Peace Prize - English (1994) [Vanuit het Engels vertaald door C. Nooij].

Medved, J. (2016): Dare To Dream - How Shimon Peres Helped Found The Start Up Nation. In: HuffPost. 30/09/2016 11:30am BST. [Vanuit het Engels vertaald door C. Nooij].

Shimon Peres’s speech at US Congress. 26 June 2014, 7:23 pm. [Vanuit het Engels vertaald door C. Nooij].

“Het voortbestaan van Israël en het behoud van zijn vermogen om een toekomst op te bouwen is een principe dat wij zullen nastreven, zelfs al moeten wij dat alleen doen. (…) Israël zal zijn bijdrage leveren door middel van het begrip dat het voor de historische en psychologische problemen van hen die in hetzelfde gebied wonen toont. Israël is een vertegenwoordiger van de principes waarin Amerika gelooft. (…) Wij hebben een historische en morele toewijding aan Israëls voortbestaan en veiligheid. (…) De vaardigheid van Israël om in zijn eigen defensie te volharden is een van de essentiële constanten van ons Midden-Oostenbeleid.”

– Henry Kissinger, Duits-Amerikaanse minister BuZa (Republikeinen). 1923 – 2023 n. Chr.​ 

WJC honors Henry Kissinger with Theodor Herzl Award. 12 Nov 2014. [Vanuit het Engels vertaald door C. Nooij].

"Ik vertrouw op Israël, want ik heb vertrouwen in het Joodse volk. Laat Israël een kans gegeven worden, laat de haat en het gevaar van haar horizon verdwijnen, en er zal vrede heersen in en rondom het Heilige Land."

– Elie Wiesel, Roemeens-Amerikaanse professor, auteur en activist. 1928 – 2016 n. Chr.

JTA (1986): Wiesel Urges Help for the Palestinian People but Says That Terrorism is Not the Way. December 11, 1986. [Vanuit het Engels vertaald door C. Nooij].

“Ja, ik zal het zand van Israël, het land van Israël, de kinderen van Israël verdedigen. Achtergelaten om te sterven voor het zand van Israël, het land van Israël, de kinderen van Israël. Ik zal het verdedigen tegen alle vijanden: het zand en land dat mij werd beloofd. Achtergelaten om te sterven voor het zand van Israël, de steden van Israël, het land Israël. Alle Goliaths die vanuit de piramiden zijn gekomen trekken zich terug bij het aangezicht van de Davidster.”

– Lucien Ginsburg / Serge Gainsbourg, Franse regisseur, acteur en zanger. 1928 – 1991 n. Chr.

Gainsbourg, S. (1967): Le Sable et le Soldat. [Vanuit het Frans vertaald door C. Nooij].

"De uniekheid van de Jood zit hem niet in zijn slachtofferzijn. Het zit hem in zijn Joodszijn, het zijn van een trotse zoon van een minstens vierduizend jaar oude natie, die een humaan heden heeft opgebouwd en om een haalbare toekomst vraagt. Geen toekomst van messiaanse proporties, maar een toekomst van menselijke dimensies."

– Sjoelamiet Riftin / Sjoelamiet Hareven, Pools-Israëlische auteur. 1930 – 2003 n. Chr.

Hareven, S. (1995): Identity. Victim in The Vocabulary of Peace. Life, Culture, and Politics in the Middle East. [Vanuit het Engels vertaald door C. Nooij].

“De cruciale tactiek bij het uitvoeren van een antisemitische agenda is het aanvallen van het Joodse volk op zijn sterke plek - waar het ironisch genoeg zowel het meest blootgesteld als het meest kwetsbaar is. In de Middeleeuwen en ook later was het hoofddoelwit de Hofjood die het oor van de heerser had; tijdens de inquisitie waren het de Cristianos Nuevos - de Spaanse Joden die floreerden na hun bekering tot het christendom. Onder Hitler waren het de ondernemende en professionele klassen die de eerste slachtoffers van naziboycots en uitsluiting waren. En thans is het Israël, het sterkste symbool van Joodse nationale heropleving in twee millennia. (...) Het bewijs van een Joodse beschaving die meer dan twee millennia terugreikt komt voor het grootste deel voort uit de archeologie in de regio. Het erfgoed van de Joden in Palestina is vastgelegd in de kronieken van volkeren die tegen haar zegevierden, nietin het minst in de annalen van islamitische kroniekschrijvers. Het staat gegraveerd in de Ark van Titus te Rome, waarop gevangengenomen Hebreeën weergegeven zijn, terwijl deze na de val van Jeruzalem in 70 n. Chr. naar Rome worden vervoerd. (...) Genocide is de poging om een volk te vernietigen, niet de poging om het gedrag van een volk te veranderen. De Israëliërs - die een derde van de Palestijnse bevolking tewerkstelden, de Palestijnse Autoriteit bewapenden en Jasser Arafat een staat aanboden die uit 95% van de Westoever bestond - bedrijven geen genocide. Israël voert nu juist een oorlog om zijn eigen bestaan te handhaven. Een natie die haar burgers beschermt tegen terroristische bombardementen en militaire en diplomatieke aanvallen door een reeks van Arabische vijanden bedrijft geen genocide, maar voert een overlevingsstrijd.”

– Jack T. Schwartz, Amerikaanse wiskundige. 1930 – 2009 n. Chr.​ 

Aish: An Old Story: Anti-Semitism, Past and Present. [Vanuit het Engels vertaald door C. Nooij].

"Eretz Jisraël moet een cruciale rol spelen als generator die stroom levert. Israël vormt nog altijd het spectrum van de Joodse cultuur, het rijkdom van het Joodse leven, de hoogte van de Joodse spiritualiteit en de diepte van het Joodse gevoel over de hele wereld. Ook al heeft het Jodendom zich voor het grootste deel van de geschiedenis ontwikkeld zonder de realiteit van Eretz Jisraël, de droom van Israël bleef ons desalniettemin in de Diaspora koesteren. Vandaag is het het levende Israël wat ons in de richting van compleetheid beweegt."

– Jerome M. Epstein, Amerikaanse rabbijn van de USCJ. 

[Vanuit het Engels vertaald door C. Nooij].

“Het zionisme is daadwerkelijk de reactie van het Joodse volk op het racisme, de uitdrukking van hun streven naar gelijkheid, hun antwoord op het ondraaglijke leed gedurende eeuwen van vervolging, gettoïsering, pogroms en uitroeiing. Maar het zionisme is ook de kern van het Jodendom. Geworteld in het rijke erfgoed van het Joodse morele denken is het zionisme de antithese van het racisme. Het was in Jeruzalem dat de passie voor gerechtigheid, de idee dat mensen van nature vrij en gelijk worden geboren, door de profeten werd gepredikt. (…) Net zoals het zionisme niet van het Jodendom kan worden gescheiden, kan het antizionisme niet van het antisemitisme worden gescheiden. Net zoals het antisemitisme de individuele Jood discrimineert, slaat het antizionisme een gele ster op de gemeenschappelijke borst van het Joodse volk.”

–Joram Aridor, Israëlische minister van Financiën en Communicatie. 1933 n. Chr.

[Vanuit het Engels vertaald door C. Nooij].